Γέροντες της εποχής μας

''Να ελέγχετε τις σκέψεις σας,να συγκρατείτε τα λόγια σας,να κυριαρχείτε στα πάθη σας,να κάνετε έργα που αντέχουν στο φως της ημέρας.''
''Θα σας δίνουν κάρτες για να σας συνηθίσουν μ' αυτές.Κι όταν κάποτε όλα τα συγκεντρώσουν σε μια κάρτα (ταυτότητα,διαβατήριο,δίπλωμα οδήγησης κλπ) αυτό θα είναι το σφράγισμα,να μην το πάρετε''. Όπως τώρα σκέφτονται να τα συγκεντρώσουν στην ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη...

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Άρρωστα παιδάκια

- Γέροντα, αυτό το άρρωστο παιδάκι, που έφεραν σήμερα οι γονείς του, πολύ
ταλαιπωρείται.
- Ε, σιγά-σιγά θα ξεπεράση την αρρώστια του, αλλά θα του μείνη μια ευαισθησία, για να
θυμάται την αρρώστια του, και αυτή η ευαισθησία θα το βοηθάη πνευματικά.
- Και τα παιδάκια, Γέροντα, που έχουν λευχαιμία πολύ υποφέρουν.
-Αυτά πολύ τα βοηθάει η Θεία Κοινωνία. Πολλά παιδάκια ξεπέρασαν την αρρώστια τους
με την Θεία Κοινωνία. Όταν διαβάζουμε τον 145ο Ψαλμό, με τον οποίο παρακαλούμε τον Θεό
να σταματήσουν οι αιμορραγίες, να προσευχώμασε να βοηθήση ο Θεός τα παιδάκια που έχουν
λευχαιμία, αλλά και να υπάρχη αίμα στα νοσοκομεία για τα παιδιά που έχουν μεσογειακή
αναιμία. Τα παιδιά αυτά περνούν μαρτύριο μεγαλύτερο και από το μαρτύριο των παιδιών που
έσφαξε ο Ηρώδης. Τα παιδάκια έχουν καθαρό μισθό από την ταλαιπωρία της αρρώστιας, γιατί
δεν έχουν αμαρτίες. Πόσα μικρούτσικα παιδιά θα δούμε στην άλλη ζωή να είναι με το
μαρτυρικό, το αγγελικό, τάγμα εκείνων των νηπίων! Μωρά δύο μηνών, να τα εγχειρήζουν, να
τους βάζουν ενέσεις, ορούς! Που να βρουν φλέβα στα καημένα! Τα τρυπούν από ‘δώ – από ‘κεί... Να βλέπης παιδάκι να έχη όγκο στο κεφάλι και να του κάνουν ακτίνες, να
βάζουν κάτι καλώδια σε ένα τόσο δα κεφαλάκι. Εδώ ένας μεγάλος δεν μπορεί να αντέξη, που να
αντέξουν τα παιδάκια!

Η ταλαιπωρία του αρρώστου και η εμπιστοσύνη στον Θεό

- Γέροντα, αν κάποιος έχη μια βαρειά αρρώστια και αποφασίση να αφεθή στον Θεό, θα
κάνη καλά;
- Άμα δεν έχη υποχρεώσεις, ό,τι θέλει κάνει. Άμα όμως έχη υποχρεώσεις, αυτό θα
εξαρτηθή και από τους άλλους. Και εγώ πήγα στον γιατρό «άκων και μη βουλόμενος»... Αν δεν
πήγαινα για εκείνη την «απλή εξέταση» που είπε ο γιατρός, θα έκλεινε τελείως το έντερο. Οπότε
θα έπινα μόνο λίγα υγρά και μετά πάει, θα τελείωναν όλα. «Μια απλή εξέταση», μου είπε, και
μπήκα σε έναν τέτοιο κύκλο... Αξονικές από εδώ, καρδιολόγος από εκεί, τώρα τα λευκά
αιμοσφαίρια κατέβηκαν, τώρα ανέβηκαν, κοψίματα, μπαλώματα... Και τελικά τι βγήκε; Όπως
πάω, θα καθήσω εδώ...
Συνήθως λέμε: «Οι άρρωστοι πρώτα να φροντίσουν να βοηθηθούν ανθρωπίνως και σε
ό,τι δεν μπορούν να βοηθηθούν ανθρωπίνως θα βοηθήση ο Θεός». Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε
ότι, για να βοηθηθούν ανθρωπίνως οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποια βαρειά αρρώστια,
περνούν μεγάλη ταλαιπωρία, ολόκληρο μαρτύριο.

Διακονία αρρώστων

Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν
πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον
φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή
για σένα να υπηρετής έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο».
Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά.
Αυτοί που διακονούν αρρώστους, αναπήρους κ.λπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν
αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν· αν δεν έχουν αμαρτίες,
αγιάζονται. Κάποτε μια γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της πολύ
θαυμαστά. Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή
ήταν μια απλή γυναίκα. Όταν μου είπε πως είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της,
είδα ότι όλη η ζωή της ήταν μια θυσία. Από νέα ακόμη υπηρετούσε αρρώστους, γιατί στο
πατρικό της σπίτι είχαν και τον παππού και την γιαγιά, που ήταν άρρωστοι. Όταν παντρεύτηκε,
έμενε με τον πεθερό και την πεθερά της, που ήταν επίσης άρρωστοι. Μετά αρρώστησε ο άνδρας
της, έμεινε κατάκοιτος και τον υπηρετούσε. Όλη την ζωή της δηλαδή αυτή η γυναίκα την
πέρασε διακονώντας αρρώστους. Διψούσε όλα αυτά τα χρόνια να μελετήση, να πάη σε κάποια
αγρυπνία, αλλά δεν είχε χρόνο. Επειδή όμως ήταν δικαιολογημένη, ο Θεός στο τέλος της έδωσε
μαζεμένη την Χάρη Του.

Η συμμετοχή στον πόνο των άλλων

Όταν ο άνθρωπος πονάη για τον συνάνθρωπό του, ο Θεός κατά κάποιον τρόπο
συγκινείται, χαίρεται, γιατί ο άνθρωπος αυτός, με την αγάπη που έχει, συγγενεύει μαζί Του, και
του δίνει θεία παρηγοριά. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξη τον πόνο για τον συνάνθρωπό
του.
- Γέροντα, πως μπορείς να νιώσης τον πόνο των άλλων;
- Όταν έχης κι εσύ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τον πόνο του άλλου, έρχεσαι στην θέση του
και πονάς πιο πολύ για ‘κείνον. Ο πόνος ο δικός σου δηλαδή σε βοηθάει να καταλάβης τον πόνο
των άλλων. Και όταν δέχεσαι με χαρά τον δικό σου πόνο, δίνεις στους πονεμένους παρηγοριά.
Πάντως άλλο είναι να μαθαίνης ότι αρρώστησε κάποιος και άλλο είναι να αρρωσταίνης ο
ίδιος. Τότε καταλαβαίνεις τον άρρωστο. Άκουγα «χημειοθεραπείες» και νόμιζα ότι είναι
«χυμοθεραπείες», δηλαδή ότι κάνουν στους καρκινοπαθείς θεραπεία με χυμούς, με φυσικές
τροφές! Που να ξέρω; Τώρα όμως κατάλαβα τι ταλαιπωρία είναι.

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Αντιμετώπιση του πόνου


- Γέροντα, ποιον πόνο λέτε ανυπόφορο;
- Τον πόνο που κάνει να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια! Αυτά τα δάκρυα δεν είναι ούτε
μετανοίας ούτε αγαλλιάσεως· που υπάγονται; Τι λέτε;
- Μαρτύριο δεν είναι, Γέροντα;
- Εμ, μαρτύριο είναι!
- Γέροντα, όταν έχω δυνατό πόνο, δυσκολεύομαι να πω «δόξα Σοι ο Θεός».
- Γιατί δυσκολεύεσαι; Να σκέφτεσαι τι τράβηξε ο Χριστός. Ξύλο, ονειδισμούς,
φραγγέλωμα, σταύρωση! Και όλα τα υπέμεινε, «αναμάρτητος ων», για την σωτηρία μας. Και
εσύ, όταν πονάς, να λες: «Για την αγάπη Σου, Χριστέ μου, θα υπομείνω».
- Γέροντα, τι χρειάζεται για να ξεπεράσης τον πόνο;
- Παλληκαριά, βία χρειάζεται.
- Και τον ανυπόφορο πόνο πως τον αντιμετωπίζει κανείς;
- Αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι, αν είναι πνευματικός άνθρωπος, με την ψαλμωδία...

Η υπομονή στους πόνους

Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να
σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους
παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι
οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι
με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.
Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός
είναι μια μόνιμη κατάσταση. Πόσα τράβηξα πρώτα από την βρογχεκτασία και έπειτα με την
εγχείρηση που έκανα! Έπειτα άρχισαν ιστορίες με τα έντερα. Ύστερα, μισή χρονιά την πέρασα
με την δισκοπάθεια· πονούσα πολύ. Δεν μπορούσα να κάνω ούτε τις μετάνοιες που έκανα, αλλά
δυσκολευόμουν και να εξυπηρετηθώ, ενώ χρειαζόταν να υπηρετήσω και τον κόσμο που
ερχόταν. Στην συνέχεια μου παρουσιάστηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά· μου είπαν ότι ήταν κήλη.
Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν πολύ.

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Ο ουράνιος μισθός από την αρρώστια

- Τι κάνει η μητέρα σου;
- Δεν είναι καλά, Γέροντα. Ανεβάζει κατά διαστήματα ψηλό πυρετό και τότε χάνεται. Το
δέρμα της γεμίζει πληγές και τις νύχτες πονάει.
- Ξέρεις; Αυτοί είναι μάρτυρες· αν δεν είναι ολόκληροι μάρτυρες, είναι μισοί.
- Και όλη η ζωή της, Γέροντα, ήταν μια ταλαιπωρία.
- Επομένως ο μισθός της θα είναι διπλός. Πόσα έχει να λάβη! Τον Παράδεισο τον έχει
εξασφαλισμένο. Όταν ο Χριστός βλέπη ότι κάποιος αντέχει μια βαρειά αρρώστια, του την δίνει,
ώστε με την λίγη ταλαιπωρία στην επίγεια ζωή να ανταμειφθή πολύ στην ουράνια, την αιώνια,
ζωή. Υποφέρει εδώ, αλλά θα ανταμειφθή εκεί, στην άλλη ζωή, γιατί υπάρχει Παράδεισος,
υπάρχει και ανταμοιβή.
Σήμερα μου είπε μια νεφροπαθής που χρόνια τώρα κάνει αιμοκάθαρση: «Παππούλη,
σταυρώστε, σας παρακαλώ, το χέρι μου. Οι φλέβες είναι όλο πληγές και δεν μπορώ να κάνω αιμοκάθαρση». «Αυτές οι πληγές, της είπα, στην άλλη ζωή θα είναι διαμάντια
μεγαλύτερης αξίας από τα διαμάντια αυτού του κόσμου. Πόσα χρόνια κάνεις αιμοκάθαρση;»

Ο Γέρων Ιωσήφ μιλάει για την Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 27ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 26ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 25ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 24ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 23ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 22ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 21ο


Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 20ο

Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 19ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 18ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 17ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 16ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 15ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 14ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 13ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 12ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 11ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 10ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 9ο


Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 8ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 7ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 6ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 5ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 4ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 3ο


Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 2ο

Βίος και θαύματα Γέροντος Παϊσίου Μέρος 1ο

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Οι αρρώστιες βοηθούν τους ανθρώπους


- Τι θα πη, Γέροντα, «Καλό Παράδεισο»;
- Με το καλό να πας στον Παράδεισο.
- Μπορεί, Γέροντα, να εννοή: «Να πας στον καλό Παράδεισο»;
- Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν για κακό Παράδεισο; «Πάντως, για να πάη κανείς στον
γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο
χέρι. Τι γίνεται στα νοσοκομεία! Τι δράματα! Τι πόνο έχει ο κόσμος! Πόσες μητέρες, οι
καημένες, κάνουν επεμβάσεις, σκέφτονται τα παιδάκια τους και έχουν την αγωνία όλης της
οικογένειας! Πόσοι οικογενειάρχες έχουν καρκίνο, κάνουν ακτινοβολίες και τι βάσανο έχουν!
Να μην μπορούν να δουλέψουν, να πρέπη να πληρώσουν νοίκια, να έχουν ένα σωρό έξοδα! Εδώ
άλλοι έχουν την υγεία τους και πάλι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, πόσο μάλλον να μην έχη
κανείς την υγεία του και να ζορίζεται να δουλέψη, για να ανταποκριθή λίγο στις υποχρεώσεις
του! Πολύ με έχουν καταβάλει τα προβλήματα των ανθρώπων. Πόσα ακούω κάθε μέρα!
Συνέχεια βάσανα, δυσκολίες!... Πίκρα όλη μέρα το στόμα και το βράδυ να πέφτω νηστικός λίγο
να ξεκουραστώ. Νιώθω πολλή σωματική κούραση, αλλά και εσωτερική ξεκούραση.

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Λόγοι σοφίας και χάριτος

Δεν δίσταζε ν' αποκαλεί τα συνέδρια (των ορθοδόξων μετά αιρετικών) με τις συμπροσευχές ''Κουρελούδες του διαβόλου''!

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Με το σφράγισμα (του αντιχρίστου) αρνείσαι το άγιο σφράγισμα,αυτό το άγιο Βάπτισμα.Αρνείσαι τη σφραγίδα του Χριστού και παίρνεις του διαβόλου.''

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Όλα όσα κάνουμε,τότε μόνον έχουν αξία,όταν γίνωνται από φιλότιμη διάθεση'', τονίζοντας τη σημασία του φιλότιμου στην πνευματική ζωή.

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Όλοι να πάμε στον Παράδεισο,κανένας στην κόλαση.''

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Μην περιμένετε αγάπη από τους άλλους.Πρώτα δείξε εσύ αγάπη στο συνάνθρωπό σου,και ας είναι κακός,δεν πειράζει.''

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Πριν κοιμηθούμε και όταν σηκωνόμαστε από τον ύπνο,να πιάνουμε αμέσως την ''ευχή''.''

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Κάθε προσευχή που λέγεται με ταπείνωση και πόνο καρδιάς,πάντα εισακούεται από τον Θεό.''

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Δεν πρέπει να ζητάμε χαρίσματα,αλλά μετάνοια.''

Λόγοι σοφίας και χάριτος

''Πρέπει να προσπαθή κανείς ν' αγιάζη το επάγγελμά του.''

Οι θλίψεις που μας προξενούν οι άνθρωποι

- Γέροντα, όταν κάποιος υπομένη κατά Θεόν τις θλίψεις και τις αδικίες που του
προξενούν οι άνθρωποι, αυτή η υπομονή τον καθαρίζει από τα πάθη;
Αν τον καθαρίζη λέει! Τον λαμπικάρει! Μα, υπάρχει ανώτερο απ’ αυτό; Έτσι μπορεί να
εξοφλήση αμαρτίες. Βλέπετε, έναν εγκληματία τον δέρνουν, τον κλείνουν στην φυλακή, κάνει
εκεί τον μικρό κανόνα του και, εάν ειλικρινά να μετανοήση, γλιτώνει την αιώνια φυλακή. Μικρό
πράγμα είναι να εξοφλήση με αυτήν την ταλαιπωρία έναν αιώνιο λογαριασμό;
Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι
πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν.

Να συγκρίνουμε την δοκιμασία μας με την μεγαλύτερη δοκιμασία του άλλου

Το καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των
συνανθρώπων μας, αρκεί να την συγκρίνουμε με την δική μας δοκιμασία, για να διακρίνουμε
την μεγάλη διαφορά και την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε ο Θεός και επέτρεψε μικρή δοκιμασία
σ’ εμάς. Τότε θα Τον ευχαριστήσουμε, θα πονέσουμε για τον άλλον που υποφέρει πιο πολύ και
θα κάνουμε καρδιακή προσευχή να τον βοηθήση ο Θεός. Μου έκοψαν λ.χ. το ένα πόδι: «Δόξα
Σοι ο Θεός, να πω, που έχω τουλάχιστον ένα πόδι· του άλλου του έκοψαν και τα δύο». Και αν
ακόμη μείνω ένα κούτσουρο, χωρίς χέρια και πόδια, πάλι να πω: «Δόξα Σοι ο Θεός, που
περπατούσα τόσα χρόνια, ενώ άλλοι γεννήθηκαν παράλυτοι».

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Μέχρι εκεί καταδέχεται ο Χριστός, να έρθει ο ίδιος!

- Γέροντα, είναι μερικοί άνθρωποι, που, ενώ έχουν ακούσει πολλά για τον Χριστό, δεν λένε ν΄ αλλάξουν. Δεν γυρίζουν! Τί συμβαίνει μ΄ αυτούς;
- Αυτοί είναι πολύ γυρισμένοι από την άλλη μεριά και θέλει πολλή προσευχή για να γυρίσουν από την καλή μεριά. Εάν ένας άνθρωπος είναι καλός, πονετικός, μην τον φοβάσαι. Αν, π.χ., πίνει ή παίζει χαρτιά και έχει άλλα πάθη και δεν πιστεύει, αλλά όταν δει έναν φτωχό, λυπάται, ταράζεται, θέλει να βοηθήσει, αυτόν μην τον φοβάσαι, θα τον βοηθήσει ο Χριστός. Αλλά αν κάποιος είναι σκληρός και παρ΄ όλο που έχει πολλά επιμένει και σκληραίνει, αυτός... δεν πάει καλά!!!
»Νά, ήταν μια γυναίκα στην Αυστρία, πολύ πλούσια. Ξόδεψε όλη την περιουσία της στους φτωχούς. Δίνε από δω, δίνε από κει, στο τέλος έμεινε χωρίς τίποτα. Φρόντισαν εκεί κάτι γνωστοί της και την έβαλαν σ΄ ένα αριστοκρατικό γηροκομείο. Πήγαινε εκεί κάποιος γνωστός μου και της έλεγε για τον Χριστό. Αυτή δεν πίστευε. «Σε παρακαλώ, ας αλλάξουμε κουβέντα», τούλεγε.
''Στις 12 Ιουλίου (νέο ημερολόγιο) του 1994, στις 11:30 τη νύχτα, την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή! Κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος. Το απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο Γέροντας είχε περάσει στην αιωνιότητα.''