Γέροντες της εποχής μας

''Να ελέγχετε τις σκέψεις σας,να συγκρατείτε τα λόγια σας,να κυριαρχείτε στα πάθη σας,να κάνετε έργα που αντέχουν στο φως της ημέρας.''
''Θα σας δίνουν κάρτες για να σας συνηθίσουν μ' αυτές.Κι όταν κάποτε όλα τα συγκεντρώσουν σε μια κάρτα (ταυτότητα,διαβατήριο,δίπλωμα οδήγησης κλπ) αυτό θα είναι το σφράγισμα,να μην το πάρετε''. Όπως τώρα σκέφτονται να τα συγκεντρώσουν στην ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη...

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Εκοπή θελήματος



 


Αγιορείτες Άγιοι

Το Άγιον Όρος στην υπερχιλιόχρονη ιστορία του υπήρξε πάντα το άοκνο εργαστήρι της σοφίας και της αρετής µε εξέχουσες µορφές λογίων κι εναρέτων µοναχών.

Από τα µέσα του 18ου αιώνος παρατηρείται µία µεγάλη άνθηση στο Άγιον Όρος, που φθάνει µέχρι τις ηµέρες µας. Οι όσιοι Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης (+ 1730), ο υπέρµετρος αυστηρός σπηλαιώτης ασκητής, ο µιµητής του οσίου Μαξίµου του Καυσοκαλύβη Ιερόθεος ο Ιβηρίτης (+ 1745), ο σοφός διδάσκαλος Άνθιµος ο Κουρούκλης (+ 1782), ο ιλαρός κήρυκας νήσων του Αιγαίου και του Ιονίου, Παϊσιος ο Βελιτσκόφκσυ (+ 1794) ο δηµιουργός "ασκητικοφιλολογικής" σχολής, Σωφρόνιος ο Αγιαννανίτης, Μακάριος ο Νοταράς (+ 1805) ο ασκητής ιεράρχης, Γεώργιος της Τσερνίκα της Ρουµανίας (+ 1806), Νικόδηµος ο Αγιορείτης (+ 1809) ο γνωστός σοφός συγγραφέας, Αθανάσιος ο Πάριος (+ 1813) ο διακεκριµένος διδάσκαλος, Σωφρόνιος Βράτσης της Βουλγαρίας (+ 1813), Αρσένιος ο εν Πάρω (+ 1877) ο διάσηµος ασκητής, Αντύπας της Μολδαβίας (+ 1822), Σιλουανός ο Ρώσος ο Αθωνίτης (+ 1938) γνωστός από την ωραία βιογραφία του και Σάββας ο εν Καλύµνω (+ 1948) ο Θαυµατουργός, αποτελούν σηµαντικό πυρήνα φωτισµού, διδασκαλίας και προσφοράς.

Μαζί µε τους παραπάνω συγκαταλέγονται και οι ένδοξοι Αγιορείτες νεόµαρτυρες, που στον 18ο και 19ο αιώνα φθάνουν τους εξήντα και µεταξύ αυτών διακρίνονται: Παχώµιος ο Νεοσκητιώτης (+ 1730), Κωνσταντίνος ο Ρώσος (+ 1742), ∆αµασκηνός ο Θεσσαλός (+ 1771), Κοσµάς ο Αιτωλός (+ 1779) ο γνωστότατος διδαχός και ιδρυτής ναών και σχολείων, Λουκάς ο Σταυρονικητιανός (+ 1802), Γεράσιµος ο Κουτλουµουσιανοσκητιώτης (+ 1812), Ευθύµιος ο Ιβηροσκητιώτης (+ 1814), Γεδεών ο Καρακαλληνός (+ 1818), Αγαθάγγελος ο Εσφιγµενίτης (+ 1819), Γρηγόριος ο Ε' Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (+ 1821), Παύλος ο Κωνσταµονίτης (+ 1824) και τελευταίος γνωστός Αθανάσιος ο Λήµνιος (+ 1846). Η ίδρυση της Αθωνιάδος Ακαδηµίας (1749) αποτελεί σταθµό της νεώτερης αγιορείτικης ανθήσεως.

Επίσκεψη αλησμόνητη

Μαρτυρία ανωνύμου από τον Βόλο:
''Μια ομάδα από έξι άτομα πήγαμε στο Άγιον Όρος να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε τον Γέροντα Παΐσιο,το έτος 1974 μία εβδομάδα πριν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.Τότε δεν ήταν τόσο γνωστός ο Γέροντας.Ακολουθήσαμε ένα στενό μονοπάτι γεμάτο χαμόκλαδα και βρεθήκαμε σε μια Καλύβη.Είδαμε ένα γεροντάκι με τριμμένο ράσο που έσκαβε.Ένας από την παρέα μας ρώτησε:
-Που είναι ο Γέροντας Παΐσιος;
-Εδώ είναι,απαντά.
Μας άνοιξε την πόρτα,μπήκαμε και προσκυνήσαμε.Όταν βγήκαμε βλέπουμε τον μοναχό πιο περιποιημένο.Εκείνος που είχε ρωτήσει την πρώτη φορά ξανατωρά:
-Που είναι ο π.Παΐσιος;
-Εσείς ήρθατε να δείτε ένα μεγάλο καρπούζι και βρήκατε ένα νεροκολόκυθο.
Όλοι τότε καταλάβαμε ότι βρισκόμασταν μπροστά στον π.Παΐσιο.
Καθήσαμε κάτω από μια ελιά,άλλοι σε πέτρες και άλλοι στα χόρτα.Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται.Η συζήτηση ήταν μια πνευματική πανδαισία.Είχε την πιο κατάλληλη,φωτισμένη και πνευματική απάντηση στις ερωτήσεις και απορίες μας.

Η προσευχή μου εισακούσθηκε


Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει δύναμη κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες να τις ξεπεράσω.
Του ζήτησα σοφία κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.
Του ζήτησα οικονομική άνεση κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.
Του ζήτησα θάρρος κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.
Του ζήτησα αγάπη κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.
Του ζήτησα χάρες κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.
Απ΄ ό,τι ζήτησα δεν πήρα τίποτε, τίποτε από αυτά που ήθελα.
Πήρα όμως τα πάντα, αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.
Η προσευχή μου εισακούσθηκε.

Ιερά Μονή Εσφιγμένου

Ίδρυση: 10ος αιώνας
Ιδρυτής: Αγνωστος
Εορτάζει: Την Ανάληψη του Κυρίου
Bιβλιοθήκη: 400 χειρόγραφα
Συλλογή: Βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες. Ξεχωρίζει η ψηφιδωτή του Χριστού

Μονή Εσφιγμένου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει την ανάληψη του Κυρίου).
Βρίσκεται στη ΒΑ παραλία, κοντά στη Μονή Χιλανδαρίου, χτισμένη έτσι που η θάλασσα να βρέχει τα θεμέλιά της. Κατά την παράδοση, η θέση όπου ιδρύθηκε αρχικά η Μονή ήταν λίγες εκατοντάδες μέτρα δυτικότερα, ενώ σήμερα σώζονται στο σημείο αυτό τμήματα αρχαίων κτιρίων και πρόσφατα οικοδομήθηκε ναός με μέριμνα από τη Μονή.

Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου

Ίδρυση: 11ος αιώνας
Ιδρυτής: Κασταμονίτης
Εορτάζει: 27 Δεκεμβρίου
Bιβλιοθήκη: 110 χειρόγραφα
Συλλογή: Η εικόνα του Πρωτομάρτυρα Στέφανου και δύο εικόνες της Παναγίας

Μονή Κωνσταμονίτου ή Κασταμονίτου (ελληνική Μονή, κοινόβια, γιορτάζει του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου στις 27 Δεκεμβρίου).
Βρίσκεται κοντά στη Μονή Ζωγράφου σε απόσταση 50 λεπτών από την παραλία και σε υψόμετρο 200 μέτρων. Η παλαιότερη ιστορία που συνόδευε τη Μονή μας είναι άγνωστη διότι οι αλλεπάλληλες καταστροφές αφάνισαν τις αρχαιότερες μαρτυρίες.

Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος

Ίδρυση: Αρχές 11ου αιώνα
Ιδρυτής: Αγνωστος εκ της Θεσσαλονίκης
Εορτάζει: 27 Ιουλίου
Bιβλιοθήκη: 1300 Ελληνικά χειρόγραφα και 600 Σλαβικά
Συλλογή: Το τέμπλο και οι τοιχογραφίες Ρωσικής τέχνης του 19ου.

Μονή Αγίου Παντελεήμονος (ρωσική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει του αγίου Παντελεήμονος στις 27 Ιουλίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ παραλία του ’θω κοντά στη θάλασσα και σε απόσταση 60 λεπτών από τη Δάφνη και τη Μονή Ξενοφώντος. Ιδρύθηκε στις αρχές του 11ου αιώνα στη θέση όπου το σημερινό Παλαιομονάστηρο, μια ώρα περίπου ανατολικά από τη σημερινή Μονή, και ονομαζόταν Μονή του Αγίου Παντελεήμονος του Θεσσαλονικέως, πιθανώς από τον τόπο καταγωγής του ιδρυτή της.

Ιερά Μονή Γρηγορίου

Ίδρυση: 14ος αιώνας
Ιδρυτής: Όσιος Γρηγόριος ο Σιναίτης
Εορτάζει: 6 Δεκεμβρίου
Bιβλιοθήκη: 297 χειρόγραφα
Συλλογή: Οι φορητές εικόνες του Ναού

Μονή Γρηγορίου (ελληνική κοινόβια Μονή, γιορτάζει του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ παραλία κοντά στη θάλασσα ανάμεσα στη Μονή Σίμωνος Πέτρας και στη Μονή Διονυσίου. Η Μονή ιδρύθηκε το 14ο αιώνα από τον όσιο Γρηγόριο. Στο Γ΄ Τυπικό η Μονή βρίσκεται στην 22η θέση ανάμεσα στις 25 μονές που αναφέρονται εκεί. Καταστράφηκε από τους πειρατές γύρω στο 1500 και σύμφωνα με έγγραφο του Πρωτάτου, παραχωρήθηκε στο μοναχό Σπυρίδωνα.

Ιερά Μονή Ξενοφώντος

Ίδρυση: Τέλος 10ου αιώνα
Ιδρυτής: Όσιος Ξενοφών
Εορτάζει: 23 Aπριλίου
Bιβλιοθήκη: 555 χειρόγραφα
Συλλογή: Οι δύο ψηφιδωτές εικόνες των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου

Μονή Ξενοφώντος (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ παραλία της χερσονήσου κοντά στη θάλασσα και ανάμεσα στη Μονή Δοχειαρίου και στη Μονή Αγίου Παντελεήμονος. Ιδρύθηκε πιθανόν στο τέλος του 10ου αιώνα από τον όσιο Ξενοφώντα σύγχρονο και γνωστό του αγίου Αθανασίου Λαύρας, του οποίου μάλιστα τον αδελφό Θεόδωρο θεράπευσε ο ’γιος Αθανάσιος στο Μυλοπόταμο.

Ιερά Μονή Σταυρονικήτα

Ίδρυση: Τέλος 10ου αιώνα
Ιδρυτής: Μοναχοί Σταύρος, Νικήτας
Εορτάζει: 6 Δεκεμβρίου
Bιβλιοθήκη: Σπάνια εικονογραφημένα χειρόγραφα. Ιδιαιτέρως το υπ. άριθ., 43 του 10ου αιώνα
Συλλογή: Οι φορητές εικόνες του Δωδεκαόρτου

Μονή Σταυρονικήτα (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει του Αγίου Νικολάου).
Βρίσκεται στη ΒΑ παραλία ανάμεσα στη Μονή Ιβήρων και στη Μονή Παντοκράτορα. Ανοικοδομήθηκε πάνω σε βράχο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια σχίζεται και το ανατολικό μισό του συγκροτήματος απομακρύνεται απειλητικά προς τη θάλασσα.

Ιερά Μονή Αγίου Παύλου

Ίδρυση: Τέλος 10ου αιώνα
Ιδρυτής: Παύλος Ξηροποταμίτης
Εορτάζει: 2 Φεβρουαρίου
Bιβλιοθήκη: 500 χειρόγραφα
Συλλογή: Τα δώρα των Μάγων

Μονή Αγίου Παύλου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζεται στην Υπαπαντή του Χριστού στις 2 Φεβρουαρίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ ακτή της χερσονήσου κοντά στη Μονή Διονυσίου σε απόσταση 30΄ από την παραλία στους πρόποδες του όρους ’θω και σε υψόμετρο 180 μέτρων. Κατά την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε από τον Αγιο Παύλο Ξηροποταμίτη, χωρίς όμως το γεγονός αυτό να επιβεβαιώνεται από ιστορικές μαρτυρίες. Σε χρυσόβουλο πάντως του αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου που σώζεται αναφέρεται ότι η Μονή ιδρύθηκε προς τιμήν του Σωτήρα Χριστού. Πιθανότατα η Μονή ιδρύθηκε αρχικά στο τέλος του10ου αιώνα και λειτούργησε μέχρι το 14ο αιώνα οπότε και καταστράφηκε από τους πειρατές.

Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας

Ίδρυση: Μέσα 14ου αιώνα
Ιδρυτής: Όσιος Σίμων
Εορτάζει: 25 Δεκεμβρίου
Bιβλιοθήκη: Ελάχιστα χειρόγραφα λόγω της πυρκαγιάς του 17ου αιώνα
Συλλογή: Φορητές εικόνες του 14ου αιώνα και τα έργα της μεταλλοτεχνίας και ξυλογλυπτικής

Μονή Σίμωνος Πέτρας (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει τη γέννηση του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ παραλία της χερσονήσου ανάμεσα στη Δάφνη και στη Μονή Γρηγορίου και είναι χτισμένη στην κορυφή απότομου βράχου 230 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Κατά την παράδοση η Μονή και το που θα χτιστεί, αποφασίστηκε από τον όσιο Σίμωνα, όταν από την παρακείμενη σπηλιά του έβλεπε ένα άστρο να λάμπει πάνω στο βράχο όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή.

Ιερά Μονή Φιλοθέου

Ίδρυση: Τέλος 10ου αιώνα
Ιδρυτής: Όσιος Φιλόθεος
Εορτάζει: 25 Μαρτίου
Bιβλιοθήκη: 250 χειρόγραφα
Συλλογή: Η αμφιπρόσωπη εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου, με την Σταύρωση στο πίσω μέρος

Μονή Φιλοθέου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου).
Βρίσκεται κοντά στη Μονή Φιλοθέου και στη Μονή Ιβήρων. Η ίδρυσή της τοποθετείται στο 10ο αιώνα είναι όμως άγνωστο το πότε συστάθηκε.

Ιερά Μονή Καρακάλλου

Ίδρυση: 11ος αιώνας
Ιδρυτής: Αγνωστος
Εορτάζει: 29 Ιουνίου
Bιβλιοθήκη: 279 χειρόγραφα
Συλλογή: Η εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα (15ος αιώνας)

Μονή Καρακάλλου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει των αποστόλων Πέτρου και Παύλου στις 29 Ιουνίου).
Βρίσκεται ανάμεσα στη Μονή Φιλοθέου και στη Μονή Μεγίστης Λαύρας σε απόσταση 30 λεπτών από τη θάλασσα και σε υψόμετρο 200 μ. Ο ακριβής χρόνος που ιδρύθηκε η Μονή είναι άγνωστος, συναντάται όμως για πρώτη φορά τον 11ο αιώνα.

Ιερά Μονή Δοχειαρίου

Ίδρυση: Αρχές 11ου αιώνα
Ιδρυτής: Ευθύμιος
Εορτάζει: 8 Νοεμβρίου
Bιβλιοθήκη: 450 χειρόγραφα
Συλλογή: Τοιχογραφίες Κρητικής Τέχνης του 1568

Μονή Δοχειαρίου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει στη Σύναξη των Αρχαγγέλων στις 8 Νοεμβρίου).
Βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, σε απόσταση λίγων λεπτών από τη Μονή Ξενοφώντος. Κατά την παράδοση, η Μονή χτίστηκε αρχικά κοντά στη Δάφνη, αλλά σύντομα καταστράφηκε και μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση, στις αρχές του 11ου αιώνα. Στο ιστορικό αρχείο που διαθέτει η Μονή σώζεται διάταξη του 1092, του Νεόφυτου, διαδόχου του κτίτορα Ευθυμίου.

Ιερά Μονή Ζωγράφου

Ίδρυση: 10ος αιώνας
Ιδρυτής: Μωυσής, Ααρών,Ιωάννης
Εορτάζει: 23 Απριλίου
Bιβλιοθήκη: 388 Σλαβικά χειρόγραφα και 126 Ελληνικά.
Συλλογή: Οι δύο εικόνες του Αγίου Γεωργίου.

Μονή Ζωγράφου (βουλγαρική Μονή, κοινόβια, γιορτάζει του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου).
Βρίσκεται πρώτη στη σειρά των μονών της ΝΔ παραλίας της χερσονήσου σε απόσταση 40 λεπτών από την παραλία. Κατά την παράδοση ιδρύθηκε στα χρόνια του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού από τους αδελφούς Μωϋσή, Ααρών και Ιωάννη από την Αχρίδα, και σύμφωνα πάλι με την ίδια παράδοση πήρε το όνομά της μετά από θαύμα του Αγίου Γεωργίου, του οποίου η εικόνα βρέθηκε ζωγραφισμένη στο καθολικό, ενώ έξω οι κτίτορες προσεύχονταν ζητώντας να τους φανερωθεί σε ποιον άγιο να αφιερώσουν τη Μονή τους.

Ιερά Μονή Ξηροποτάμου

Ίδρυση: 10ος αιώνας
Ιδρυτής: Παύλος Ξηροποταμίτης
Εορτάζει: 9 Μαρτίου
Bιβλιοθήκη: 409 χειρόγραφα
Συλλογή: Ο δίσκος της Πουλχερίας

Μονή Ξηροποτάμου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει των 40 Μαρτύρων στις 9 Μαρτίου).
Βρίσκεται πάνω στο δρόμο από τη Δάφνη προς τις Καρυές. Η Μονή συνδέθηκε με το μοναχό Παύλο Ξηροποταμηνό την εποχή του Αγίου Αθανασίου της Λαύρας. Η παράδοση ωστόσο αναφέρει ως κτίτορες την αυτοκράτειρα Πουλχερία, τον Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο και το Ρωμανό Α΄ το Λεκαπηνό.

Ιερά Μονή Παντοκράτορος

Ίδρυση: Μέσα 14ου αιώνα
Ιδρυτής: Αλέξιος και Ιωάννης
Εορτάζει: 6 Αυγούστου
Bιβλιοθήκη: 350 χειρόγραφα. Ξεχωρίζουν το Ψαλτήρι και το Ευαγγέλιο του Καλυβίτη.
Συλλογή: Εικόνες απο το 14ο μέχρι του 19ου αιώνα

Μονή Παντοκράτορος (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος).
Η Μονή είναι χτισμένη πάνω σε βραχώδη λόφο, κοντά στη θάλασσα σε μικρή απόσταση από τη Μονή Σταυρονικήτα. Δεν είναι γνωστό ακριβώς το πώς δημιουργήθηκε η Μονή. Σώζεται στη Μονή η διαθήκη του Ιωάννη, η οποία χρονολογείται στο 1384 και αναφέρει ότι οι δυο αδελφοί (Ιωάννης, Αλέξιος) ίδρυσαν τη Μονή στο όνομα του Χριστού Παντοκράτορα.

Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου

Ίδρυση: 11ος αιώνας
Ιδρυτής: Όσιος Κουτλουμούσης
Εορτάζει: 6 Αυγούστου
Bιβλιοθήκη: 756 χειρόγραφα
Συλλογή: Εικονοφυλάκιο παλαιών φορητών εικόνων.

Μονή Κουτλουμουσίου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου).
Η Μονή βρίσκεται κοντά στις Καρυές σε υψόμετρο 340 μέτρων και κατοικείται από Έλληνες μοναχούς με ηγούμενο το γέροντα Χριστόδουλο. Η ετυμολογία της ονομασίας που έχει η Μονή είναι άγνωστη. Κατά την παράδοση η Μονή ιδρύθηκε από τον όσιο Κουτλουμούση, άγνωστο όμως το πότε.

Ιερά Μονή Διονυσίου

Ίδρυση: Μέσα 14ου αιώνα
Ιδρυτής: Μοναχός Διονύσιος
Εορτάζει: 24 Ιουνίου
Bιβλιοθήκη: 804 χειρόγραφα
Συλλογή: Πέντε εικόνες της Μεγάλης Δέησης (1542μ.Χ.)

Μονή Διονυσίου (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει τη Γέννηση του Ιωάννου του Προδρόμου στις 24 Ιουνίου).
Βρίσκεται στη ΝΔ παραλία της χερσονήσου, ανάμεσα στη Μονή Γρηγορίου και στη Μονή Αγίου Παύλου, χτισμένη σε απόκρημνο βράχο ύψους 80 μέτρων. Ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα με προσωπικά έξοδα του Διονυσίου από την Κορυτσά και ονομάστηκε Νέα Πέτρα. Λίγο αργότερα (1375), ο Αλέξιος Γ΄ Κομνηνός εξέδωσε χρυσόβουλο και παραχώρησε μεγάλα χρηματικά ποσά για να ολοκληρωθούν οι οικοδομικές εργασίες, και για το λόγο αυτό μετονομάστηκε σε Μονή του Μεγάλου Κομνηνού.

Ιερά Μονή Χιλανδαρίου

Ίδρυση: 10ος αιώνας
Ιδρυτής: Γεώργιος Χελανδάρης
Εορτάζει: 21 Νοεμβρίου
Bιβλιοθήκη: 809 χειρόγραφα
Συλλογή: Έγγραφα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821

Μονή Χιλανδαρίου ή Χελανδαρίου (σερβική, κοινόβια Μονή, η Μονή γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου). Είναι η πρώτη στη σειρά Μονή από αυτές της ΒΑ παραλίας και βρίσκεται κοντά στη Μονή Εσφιγμένου. Τη σημερινή της μορφή η Μονή οφείλει στο Στέφανο Νεμάνια (μοναχός Συμεών) και στο μοναχό Σάββα. To 1196 πήγε στο Αγιον Όρος και έγινε μοναχός ενώ αργότερα εγκαταστάθηκε στη Μονή Βατοπεδίου. Ο πατέρας του Στέφανος, παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις στην απόφαση του γιου του έγινε κι αυτός μοναχός στη Μονή Στουντέντιτσα της Σερβίας.

Ιερά Μονή Ιβήρων

Ίδρυση: Τέλος 10ου αιώνα
Ιδρυτής: Ίβηρας Ιωάννης, Ευθύμιος
Εορτάζει: 15 Αυγούστου
Bιβλιοθήκη: 2.000 χειρόγραφα
Συλλογή: Οι εικόνες της σειράς του παλιού τέμπλου.

Μονή Ιβήρων (ελληνική, κοινόβια Μονή, γιορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου).
Βρίσκεται στην παραλία, ανάμεσα στη Μονή Σταυρονικήτα και στη Μονή Φιλοθέου και ιδρύθηκε στο τέλος του 10ου αιώνα από τον Ίβηρα Ιωάννη, το γιο του Ευθύμιο και τον Ιωάννη Τορνίκιο, μαθητές του Αγίου Αθανασίου. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Μονή, βρισκόταν τότε η Μονή του Κλήμεντος και το ίδιο όνομα είχε και η Μονή των νέων κτητόρων, μέχρις ότου, άγνωστο πότε, πήρε την ονομασία από την πατρίδα των πρώτων μοναχών.

Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

Ίδρυση: 972-985 μ.χ.
Ιδρυτής: Αθανάσιος,Νικόλαος,Αντώνιος
Εορτάζει: 25 Μαρτίου
Bιβλιοθήκη: Βυζαντινά και μεταβυζαντινά χειρόγραφα
Συλλογή: Εικόνες, αριστουργήματα της ζωγραφικής τέχνης

Μονή Βατοπαιδίου (ελληνική Μονή, κοινόβια Μονή, η Μονή γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, στις 25 Μαρτίου).
Βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, ανάμεσα στη Μονή Εσφιγμένου και στη Μονή Παντοκράτορα. Η ονομασία της δεν είναι γνωστό από πού προέρχεται. Πιθανώς όμως έχει σχέση με τα βάτα που αφθονούν στην περιοχή (βάτος-πεδίον). Η Μονή Βατοπαιδίου χτίστηκε στη θέση της αρχαίας πόλης Δίον, της οποίας αρκετά λείψανα διακρίνονται και σήμερα (ιδιαίτερα σαρκοφάγοι, αρχιτεκτονικά κομμάτια και αγάλματα που ενσωματώθηκαν στις οικοδομές της Μονής). Κατά την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε μεταξύ 972 και 983 από τρεις Αδριανουπολίτες Μοναχούς, τον Αθανάσιο, το Νικόλαο και τον Αντώνιο, μαθητές του οσίου Αθανασίου.

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας

Ίδρυση:963 μ.Χ.
Ιδρυτής:Όσιος Αθανάσιος
Εορτάζει:5 Iουλίου
Bιβλιοθήκη:2000 χειρόγραφα.
Συλλογή:2500 Εικόνες

Μονή Μεγίστης Λαύρας (ελληνική Μονή, κοινόβια Μονή γιορτάζει στις 5 Ιουλίου την Κοίμηση του Οσίου Αθανάσιου του Αθωνίτη).
Βρίσκεται στους ΝΑ πρόποδες του ’θω σε υψόμετρο 160 και σε απόσταση είκοσι λεπτών από την παραλία. Η Μονή συνδέεται με την αρχή του οργανωμένου μοναχικού βίου στο Αγιον Όρος του οποίου αποτελεί και το αρχαιότερο παράδειγμα. Η σημερινή Μονή βρίσκεται στη θέση όπου παλαιότερα υπήρχε μια από τις αρχαιότερες πόλεις της χερσονήσου του ’θω, ίσως η πόλη Ακρόθωοι από την οποία κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται οι σαρκοφάγοι που βρίσκονται στην αποθήκη λαδιού η οποία υπάρχει στη Μονή. Η ιστορία της Λαύρας είναι η πληρέστερη από κάθε Μονή στο Αγιον Όρος γιατί το ιστορικό αρχείο από τη συγκεκριμένη Μονή διατηρήθηκε σχεδόν ακέραιο και είναι βέβαιο ότι η μελέτη του αρχειακού υλικού της Λαύρας θα συμβάλλει ουσιαστικά και στη γνώση της ιστορίας των άλλων μονών, οι οποίες ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο στο πέρασμα των αιώνων και έχασαν τα αρχεία τους ή μέρος από αυτά.

Λόγοι

''Μήν περιφρονεῖτε καμία ἀρετή. Κυρίως δέ τή δικαιοσύνη καί τήν εὐσπλαχνία. Κάθε στιγμή μπορεῖτε ν’ ἁγιάσετε ἀπό τό πῶς θά χειριστεῖτε τό καθετί. Νά ἐπιμένετε!''

Η Θεία και η ανθρώπινη δικαιοσύνη

- Γέροντα, τί είναι Θεία δικαιοσύνη;
- Θεία  δικαιοσύνη  είναι  νά  κάνης  αυτό  πού  άναπαύει  τον  άλλον.  Αν  έχης  λ.χ.  νά
μοιρασθής κάτι  με κάποιον άλλον, νά του δώσης όχι το μισό άπό αυτό πού έχεις, αλλά όσο
θέλει εκείνος. Νά του πης: Πόσα θέλεις; δυόμισι; τρία; πάρ' τα. Νά δίνης τά καλά και νά
κρατάς  τά  σάπια.  Νά  δίνης  τά  περισσότερα  και  νά  κρατάς  τά  λιγωτερα.  Νά,  πες  πώς  μας
φέρνει  τώρα  μιά  αδελφή  δέκα  δαμάσκηνα.  Αν  εγώ  άπό  λαιμαργία φάω τά  οκτώ  καί  σου
αφήσω τά δύο, θά σε αδικήσω. Αν πώ: αφού είμαστε δύο, θά φάω τά πέντε καί θά σου
αφήσω τά άλλα πέντε, τότε έχω τήν ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αν όμως δω ότι σου αρέσουν
τά δαμάσκηνα και φάω μόνον ένα καί σου πώ: κάνε αγάπη νά φας εσύ τά υπόλοιπα, γιατί
εμένα  δεν  μου  πολυαρέσουν,  άλλα  μέ  πειράζουν  καί  στά  έντερα,  τότε  έχω τήν  θεία
δικαιοσύνη.

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Νά παίρνουμε τό βάρος επάνω μας

- Γέροντα, χθες είπατε ότι άλλο είναι ή υπομονή και άλλο ή ανοχή. Τί εννοούσατε;
- Υπομονή δέν είναι το νά άνέχωμαι τόν άλλον. Όταν λέω ότι ανέχομαι τόν άλλον, είναι
σάν  νά  λέω:  Ό  άλλος  είναι  χάλια,  εγώ  είμαι  καλά,  και  τόν  ανέχομαι.  Ή  πραγματική
υπομονή είναι  νά αίσθάνωμαι ενοχή  γιά  τήν κατάσταση του  και  νά  τόν πονάω. Αυτό  έχει
πολλή ταπείνωση και αγάπη, και τότε δέχομαι τήν Χάρη του Θεού και βοηθιέται και ό άλλος. Άν
δω, ας υποθέσουμε, κάποιον κουτσό ή κουφό ή ναρκομανή, πρέπει νά σκεφθώ: άν ήμουν
εγώ  σε  καλή  πνευματική  κατάσταση,  θά παρακαλούσα  τόν  Θεό  και  θά  τόν  έκανε  καλά,
γιατί  ό  Χριστός  είπε: θά σας δώσω δύναμη νά  κάνετε μεγαλύτερα θαύματα από μένα,
οπότε έρχεται ό πόνος, ή αγάπη γιά τόν άλλον. Ενώ, άν πώ: ε, τί νά τόν κάνω, ανάπηρος είναι,
ας καθήσω λίγο κοντά του θά εχω άλλωστε και τόν μισθό μου, τότε ανέχομαι τόν άλλον
και δικαιολογώ τόν εαυτό μου ότι έκανα τό καθήκον μου.
- Γέροντα, πάντα βοηθάει νά παίρνης όλο τό σφάλμα επάνω σου;

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Όποιος μελετά σωστά τον εαυτό του δεν τον δικαιολογεί

- Γέροντα, πώς γίνεται, ένώ νιώθω τήν αδυναμία μου, νά δικαιολογούμαι;
- Δέν  ένιωσες  τήν  αδυναμία  σου,  γι'  αυτό  δικαιολογείσαι.  Άν  τήν  είχες  νιώσει,  δέν  θά
δικαιολογούσες τον εαυτό σου. Αγαπούμε τον εαυτό μας δέν θέλουμε νά δυσκολευτούμε
δέν αγαπούμε  τον  κόπο.  Θέλουμε  πολλές  φορές  χωρίς  κόπο  νά  αποκτήσουμε  περιουσία.
Τουλάχιστον  νά  αναγνωρίσουμε ότι, έτσι όπως αντιμετωπίζουμε τά πράγματα, δέν πάμε καλά
πνευματικά καί νά ταπεινωθούμε. Άλλα ούτε κόπος ούτε αναγνώριση υπάρχει.
- Μπορεί κάποιος νά μελέτα, νά έξετάζη τον εαυτό του καί νά τον δικαιολογή;
- Όποιος μελετά  σωστά  τον  εαυτό  του  δέν  τον  δικαιολογεί.  Καί  βλέπεις,  είναι  μερικοί
έξυπνοι,  τετραπέρατοι,  πού  κάνουν  τελικά  τις  μεγαλύτερες  ανοησίες.  Γιατί  είναι  καί  το
βόλεμα. Πώς μέ βολεύει, πώς με εξυπηρετεί εμένα.
- Γέροντα, αυτός πού δικαιολογείται δεν βλέπει τις πτώσεις του στον αγώνα;
- Ο,τι και αν κάνη, τον ξεγελά ο διάβολος και τα δικαιολογεί όλα, το θέλημα, τό πείσμα,
τον εγωισμό, το ψέμα.
- Δεν θα τον βοηθούσε να καθρεφτίζη τόν εαυτό του στα Πατερικά βιβλία, και κυρίως στην
Αγία Γραφή;

Αν δέν έξηγής, θά σέ δικαίωση ό Θεός

- Γέροντα, πολλές  φορές,  όταν  μου κάνουν  μιά παρατήρηση, νομίζω πώς πρέπει  νά
δώσω εξηγήσεις, και λέω: Ναί, έτσι είναι, αλλά....
- Τί  τό  θέλεις  αυτό  το  άλλα;  Το  άλλα  δεν  έχει...  αλάτι  και όλα τα  αλλοιώνει  με  την  κακή
έννοια. Νά λές: Εύλόγησον, με τήν ευχή σου άλλη φορά θά προσέχω.
- Γέροντα, όταν κάποιος βγάλη ένα  λανθασμένο συμπέρασμα γιά  μιά  ενέργεια  μου,
χρειάζεται νά εξηγήσω πώς κινήθηκα;
- Άν εχης πνευματική δύναμη, δηλαδή ταπείνωση, νά δεχτής ότι έφταιξες και νά μή μιλήσης. Αφησε
νά σέ δικαίωση ό Θεός. Άν δεν μιλήσης εσύ, θά μιλήση μετά ό Θεός. Βλέπεις, ό Ιωσήφ, όταν τά
αδέλφια του  τον πούλησαν, δεν  είπε:  Είμαι αδελφός τους- δεν  είμαι  δούλος  ό πατέρας
μου μ' αγαπούσε πιο πολύ άπό όλα τά παιδιά του. Δεν μίλησε, και μετά μίλησε ό Θεός καί τον έκανε
βασιλιά. Τί νομίζεις, δεν πληροφορεί ό Θεός; Και άν ό Θεός γιά τό συμφέρον σου δείξη τήν αλήθεια,
καλά. Άν όμως δεν τήν δείξη, πάλι γιά τό συμφέρον σου θά είναι όταν σέ άδικη κάποιος, νά σκέφτε-
σαι ότι δεν σέ αδικεί άπό κακία, άλλα επειδή έτσι είδε τά πράγματα. Ύστερα, άν δεν έχη κακία,
ό Θεός θά τον πληροφόρηση, θά καταλάβη ότι αδίκησε καί θά μετανοήση. Μόνον όταν ύπάρχη κακία,
δεν πληροφορεί ό Θεός, γιατί ή συχνότητα στην οποία εργάζεται ό Θεός είναι ταπείνωση-άγάπη.

Όποιος δικαιολογείται δέν μπορεί νά βοηθηθή πνευματικά

Έχω  παρατηρήσει  ότι  σήμερα  μικροί-μεγάλοι  όλα  τά  δικαιολογούν  μέ  έναν  λογισμό
σατανικό. Όλα ό διάβολος  τους  τά  ερμηνεύει  μέ  τόν  δικό  του  τρόπο,  καί  έτσι  βρίσκονται
έξω άπό τήν πραγματικότητα. Ή δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.
- Καί πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σέ κάθε λόγο νά βρίσκουν αντίλογο;
- Ώ, είναι φοβερό νά συζητάς μέ έναν άνθρωπο πού συνήθισε νά δικαιολογήται! Είναι σάν
νά μιλάς μέ έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται - ό Θεός νά μέ συγχώρεση - έχουν γέροντα
τόν διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δέν έχουν μέσα τους ειρήνη. Τό έχουν κάνει επιστήμη
αυτό. Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δέν κοιμάται όλη νύχτα καί σκέφτεται πώς θά τά καταφέρη γιά νά
κλέψη,  έτσι  καί  αυτοί  συνέχεια  σκέφτονται  πώς  νά  δικαιολογήσουν  τό  ένα  ή  τό  άλλο  σφάλμα
τους.  Ή,  όπως  κάποιος  σκέφτεται  πώς νά βρή ευκαιρία νά κάνη ένα καλό ή πώς νά ταπεινωθη,
αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τά αδικαιολόγητα.  Δικηγόροι  γίνονται!  Δέν
μπορείς νά τά βγάλης πέρα μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς με τον ϊδιο τον διάβολο. Τί εχω πάθει με
κάποιον! Ένω του λέω: εκείνο πού κάνεις είναι στραβό, το άλλο πρέπει νά το προσέξης, δεν πάς
καλά, πρέπει νά κάνης αυτό κι αυτό..., κι εκείνος γιά το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου
λέει:  Δεν  μου  είπες  τί  νά  κάνω!  Βρε  χρυσέ  μου  άνθρωπε,  τόσες  ώρες  τί  λέμε;  Λέμε  τά
σφάλματα σου, ότι δεν πάς καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με
έλειωσες! Πώς δεν σου είπα;. Νά του λες παραδείγματα, γιά νά του δώσης νά καταλάβη ότι είναι
σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τά πράγματα, ότι δέχεται δαιμονικές επιδράσεις καί,
άν δέν άλλάξη, χάθηκε, και τελικά νά λέη: Δέν μου είπες τί νά κάνω! Αλήθεια, είναι νά μη σκάσης;
Άν  είναι  αδιάφορος  κανείς,  τά  προσπερνάει  όλα  με  το  δέν  βαριέσαι.  'Αλλά,  άν  δέν  είναι
αδιάφορος, σκάζει. Έγώ τους μακαρίζω τους αδιάφορους.

Ή δικαιολογία οφείλεται στον εγωισμό

- Γέροντα,  όταν δεν  δικαιολογώ  τους  άλλους  γιά  μιά  πράξη  τους,  αυτό  σημαίνει  ότι
έχω σκληρή καρδιά;
- Δεν δικαιολογείς τους άλλους και δικαιολογείς τον εαυτό σου; Μεθαύριο και ό Χριστός
δεν θά σε δικαιολόγηση. Μπορεί σε μιά στιγμή ή καρδιά του άνθρωπου νά γίνη σκληρή σάν
πέτρα, αν φερθή με κακία, και σε μιά στιγμή νά γίνη πολύ τρυφερή, αν φερθή με αγάπη. Νά
απόκτησης μητρική καρδιά. Βλέπεις, ή μάνα όλα τά συγχωρεί και καμμιά φορά κάνει πώς δεν
βλέπει.
Όποιος κάνει σωστή πνευματική εργασία, γιά όλους βρίσκει ελαφρυντικά, όλους τους
δικαιολογεί,  ενώ  τον  εαυτό  του  ποτέ  δεν  τον  δικαιολογεί,  ακόμη  και  όταν  έχη  δίκαιο.
Πάντοτε  λέει  ότι φταίει,  γιατί  σκέφτεται  ότι  δέν  αξιοποιεί  τις  ευκαιρίες πού του  δίνονται.
Βλέπει  λ.χ.  έναν  νά  κλέβη  καί  σκέφτεται  ότι  καί  ό  ίδιος,  αν  δέν  είχε  βοηθηθή,  θά  έκλεβε
περισσότερο από αυτόν και λέει: Ό Θεός εμένα μέ βοήθησε, αλλά εγώ οικειοποιήθηκα τά δώρα του
Θεού.  Αυτό  είναι μεγαλύτερη κλεψιά.  Ή διαφορά είναι  ότι  τοϋ άλλου ή  κλεψιά  φαίνεται,
ενώ ή δική μου δέν φαίνεται. Έτσι καταδικάζει τον εαυτό του και κρίνει μέ επιείκεια τον
συνάνθρωπο του.  "Η,  άν  δη  στον  άλλον ένα ελάττωμα,  είτε  μικρό  είτε  μεγάλο,  τον  δικαι-
ολογεί, βάζοντας καλούς λογισμούς. Σκέφτεται ότι καί αυτός έχει πολλά ελαττώματα, τά όποια
βλέπουν  οι  άλλοι.  Γιατί,  άν  ψάξη  κανείς,  βρίσκει  πολλά  στραβά  στον  εαυτό  του,  ώστε  μπορεί
εύκολα νά δικαιολογή τον άλλον. Πόσα και πόσα δέν έχουμε κάνει! ­Αμαρτίας νεότητας μου
καί αγνοίας μου μή μνησθης, Κύριε.

Η δικαιολογία εμποδίζει τήν πνευματική πρόοδο

- Γέροντα, όταν λένε ότι ή δικαιολογία δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή, τί εννοούν;
- Ότι δέν δικαιολογείται κατά κάποιον τρόπο ή δικαιολογία.
- Όταν, Γέροντα, δικαιολογούμαι, εκ των ύστερων σκέφτομαι ότι ή δικαιολογία δέν είναι ίδιον του μοναχού.
- Όχι απλώς δέν είναι ίδιον του μοναχού ή δικαιολογία, άλλα δέν έχει καμμιά σχέση με
τήν  πνευματική  ζωή.  Πρέπει  να  καταλάβω  ότι,  όταν  δικαιολογούμαι,  βρίσκομαι  σέ
λανθασμένη κατάσταση. Κόβω τήν  επικοινωνία  μέ  τον Θεό και στερούμαι τήν  θεία  Χάρη,
γιατί ή θεία Χάρις δέν έρχεται σέ λανθασμένη κατάσταση. Άπό τήν στιγμή πού δ άνθρωπος
δικαιολογεί τά αδικαιολόγητα, απομονώνεται άπό τον Θεό. Μπαίνει μόνωση, ...καουτσούκ,
ανάμεσα  στον  άνθρωπο  και  στον Θεό.  Μπορεί  να  περάση  το  ρεύμα  μέσα  άπό  το
καουτσούκ; Όχι. Απομονώνεται. Ισχυρότερο μονωτικό άπό τήν δικαιολογία δέν υπάρχει γιά
τήν θεία Χάρη! Είναι σάν νά χτίζης έναν τοίχο και νά χωρίζης τον εαυτό σου άπό τόν Θεό,
οπότε κόβεις κάθε σχέση μαζί Του.
- Γέροντα,  συχνά  λέτε:  Να προσπαθήσουμε νά  πιάσουμε  τουλάχιστον  την  πνευματική
βάση. Ποιά είναι ή πνευματική βάση;
- Ή  ταπεινή  αναγνώριση  του  σφάλματος  και  νά  μή  δικαιολογήται  εν  γνώσει  του
τουλάχιστον ο άνθρωπος, όταν φταίη και του κάνουν παρατήρηση. Το νά μή δικαιολογήται,
όταν δεν  φταίη  και  τον  κατηγορουν,  αυτό  είναι  το  άριστα.  Όποιος  δικαιολογεί  τον  εαυτό
του,  και προκοπή δεν  κάνει,  αλλά  και εσωτερικά δεν  αναπαύεται.  Δεν  θά  μας κρέμαση ο
Θεός γιά ένα σφάλμα πού κάναμε, άλλα νά μή δικαιολογούμε τον εαυτό μας γιά το σφάλμα και
το θεωρούμε φυσικό.
- Αν μού πουν ότι έσφαλα σέ κάτι, άλλα δεν μπορώ νά καταλάβω πόσο έσφαλα, νά ρωτήσω,
ώστε άλλη φορά νά προσέξω, ή νά σιωπήσω;

Η άγια υποκρισία

-Γέροντα, πόσοι είναι οι αναχωρητές στο  Άγιον  Όρος;
- Δέν  ξέρω  λένε  ότι είναι  επτά.  Έδώ  καί  μερικά  χρόνια  είναι  πολύ  δύσκολο  νά  βρή
κανείς  τόπο  ήσυχο,  γιά  νά  άσκητέψη.  Γι'  αυτό  μερικοί  Πατέρες,  όταν υπήρχαν  ακόμη ιδιόρρυθμα μοναστήρια στό  Άγιον Όρος, έβρισκαν άλλον  τρόπο νά  ζήσουν  τήν άσκηση.
Π.χ.  έλεγαν:  δέν  μέ  αναπαύει  έδώ,  θά  πάω  σε  κανένα  ιδιόρρυθμο  νά  δουλέψω,  γιά  νά
μαζέψω χρήματα, καί οι άλλοι το πίστευαν. Πήγαιναν σέ ιδιόρρυθμο, δούλευαν εκεί τρεις-
τέσσερις μήνες καί ύστερα ζητούσαν μεγάλη αύξηση. Επειδή δέν τους τήν έδιναν, έλεγαν:
Δέν μέ συμφέρει θά φύγω. Έπαιρναν λίγο παξιμάδι καί πήγαιναν, κρύβονταν σε καμμιά
σπηλιά και άσκήτευαν. Οι άλλοι είχαν την εντύπωση ότι πήγαν και δουλεύουν άλλου. Και
αν ρωτούσαν στο μοναστήρι: τί γίνεται, πέρασε εκείνος ό Πατέρας;, έλεγαν: Ναί, πέρασε,
άλλα τί ιδιότροπος πού ήταν! Ήθελε νά μαζέψη άπό δω χρήματα. Ζητούσε αύξηση. Καλόγερος, και νά
ζητάη  αύξηση!  Τί  καλόγερος  είναι  αυτός;.  Όποτε,  ώφελείτο  ό  αναχωρητής  και  άπό  τήν
άσκηση πού έκανε και άπό τίς κατηγορίες των άλλων, ώφελείτο και άπό τους κλέφτες. Γιατί
μάθαιναν  οι  κλέφτες  ότι ό  τάδε  έχει  χρήματα  και  πήγαιναν  στην  σπηλιά,  τον
ταλαιπωρούσαν, άλλα τελικά δεν έβρισκαν τίποτε.
- Γέροντα, πώς μπορώ νά μιμηθώ τήν αρετή μιας αδελφής, όταν κρύβεται;
- Χαμένο το’ χει νά μήν κρυφθή; Οι Άγιοι έκαναν μεγαλύτερο αγώνα, γιά νά κρύψουν τήν
αρετή  τους,  παρά  γιά  νά  τήν  αποκτήσουν.  Ξέρετε  τί  έκαναν  οι  διά  Χριστόν  σαλοί;  Ξέφευγαν
πρώτα άπό τήν υποκρισία τοϋ κόσμου και έμπαιναν στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας.
Αλλά και αυτό δεν τους έφθανε, γι' αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία γιά τήν αγάπη
τού Χριστού. Ύστερα δεν τους απασχολούσε ο,τι κι αν τους έκαναν, ο,τι κι άν τους έλεγαν οί
άλλοι. Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση, γιά νά το κάνης αυτό. Ένώ ένας κοσμικός
άνθρωπος, άν τού πή καμμιά κουβέντα ό άλλος, θίγεται ή, άν δεν τον έπαινέση γιά κάτι πού
κάνει,  στενοχωριέται,  αυτοί  χαίρονταν,  όταν οί  άνθρωποι  είχαν  χαλασμένο  λογισμό  γι'
αυτούς.

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Αποταμίευση στον Ουρανό

- Γέροντα, στενοχωριέμαι, οταν οι άλλοι δέν έχουν καλή γνώμη γιά μένα.
- Καλά πού μου το είπες! Άπό σήμερα θά κάνω ευχή οί άλλοι νά μήν έχουν ποτέ καλή γνώμη
γιά σένα, γιατί αυτό σέ συμφέρει, καλό μου παιδί. Οικονομάει ό Θεός νά μας αδικήσουν οί
άνθρωποι ή νά μας πουν καμμιά κουβέντα, γιά νά εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή γιά
νά αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δέν μπορώ νά καταλάβω, πώς τήν θέλετε εσείς τήν
πνευματική ζωή; Δέν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλέτε
εξόφληση εδώ για τον Ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πώς τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τί διαβάζεις; Εύεργετινό διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τί πρέπει νά κάνης; Ευαγγέλιο
διαβάζεις; Νά διαβάζης κάθε μέρα.

Το κέρδος άπό τήν αδικία

- Γέροντα, όταν ενοχοποιούμαι άπό κάτι πού θά πή γιά μένα μία αδελφή, ένώ δέν
φταίω, δέν το σηκώνω καί ψυχραίνομαι μαζί της.
- Γιά στάσου λίγο! Τί λέει το Τυπικό της Εκκλησίας γι' αυτό; Σέ ποια περίπτωση υπάγεται;
Έσύ πώς βοηθιέσαι  περισσότερο; Πές ότι συμβαίνει έτσι όπως το λές, ότι δέν φταις.  Έ,  άν  σέ
αδίκησαν, κέρδος έχεις. Και ή άλλη, άν είπε κάτι εις βάρος σου, γιά νά δικαιολογηθή, μετά
τήν πειράζει, τήν ελέγχει ή συνείδηση, μετανοεί καί σέ βλέπει μέ περισσότερη αγάπη. Δυό-
τρία καλά  μαζί. Έτσι σού δίνεται ή ευκαιρία νά  πλουτίσης καί νά γίνης αρχοντοπούλα, νά
μήν είσαι τσιγγανάκι. Αφού ό Θεός σού δίνει τήν δυνατότητα νά γίνης αρχοντοπούλα καί
να μπορής νά δίνης και σέ κανέναν άλλο, γιατί θέλεις νά μένης τσιγγανάκι;
- Επιμένει ό λογισμός νά ρωτήσω τήν αδελφή πώς κατάλαβε τήν συμπεριφορά μου και
μέ ενοχοποίησε.

Η χαρά από την αποδοχή της αδικίας

- Γέροντα, όταν δέχωμαι ευχάριστα την επίπληξη γιά μιά ζημιά πού κάνω, αυτό πού
νιώθω είναι καθαρό;
- Κοίταξε, αν κάνης ζημιές και σέ μαλώνουν καί  δέν γκρινιάζης, αλλά χαίρεσαι και λές:
δόξα Σοι ό Θεός, αυτό μου χρειαζόταν, θά εχης μισή χαρά. Άν όμως δέν κάνης ζημιές καί
σέ μαλώνουν άδικα κι εσύ το δέχεσαι μέ καλό λογισμό,  τότε θά εχης ολόκληρη την χαρά.
Δέν λέω νά έπιδιώκης εσύ την αδικία, γιατί τότε το ταγκαλάκι θά σέ ρίξη στην υπερηφάνεια,
άλλα νά δέχεσαι την αδικία, όταν έρχεται φυσιολογικά, καί νά χαίρεσαι πού αδικείσαι.
Τέσσερα  στάδια  υπάρχουν  στην  αντιμετώπιση  της  αδικίας.  Σέ  χτυπάει  λ.χ.  κάποιος
άδικα. Άν βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο, το ανταποδίδεις. Άν βρίσκεσαι στο δεύτερο στάδιο,
νιώθεις μέσα σου πολύ μεγάλη ταραχή, άλλα συγκρατιέσαι καί δέν μιλάς. Στο τρίτο στάδιο
δέν  ταράζεσαι.  Καί  στο  τέταρτο  νιώθεις  πολλή  χαρά,  μεγάλη  -ψυχική  αγαλλίαση.  Όταν
άδικήται κάποιος καί άποδεικνύη ότι δέν φταίει, δικαιώνεται καί ικανοποιείται. Τότε νιώθει
μιά κοσμική χαρά. Άν όμως άντιμετωπίζη τήν αδικία πνευματικά, μέ καλό λογισμό, καί δέν
φροντίζη  νά  άποδείξη  τήν  αθωότητα  του,  αισθάνεται πνευματική  χαρά. Δηλαδή τότε  έχει
μέσα του τήν θεϊκή παρηγοριά καί κινείται στον χώρο της δοξολογίας. Ξέρετε τί χαρά έχει
μιά ψυχή,  άν  άδικηθή καί  δέν  δικαιολογηθή,  γιά  νά  της πουν μπράβο ή συγγνωμην;
Καί χαίρεται περισσότερο τώρα πού αδικείται, παρά άν δικαιωνόταν. Όσοι φθάνουν σέ τέτοια
κατάσταση, θέλουν νά ευχαριστήσουν αυτόν πού τους αδίκησε για τήν χαρά πού τους έδωσε
σ' αυτήν τήν ζωή, άλλα και γιά τήν αιώνια πού τους εξασφάλισε. Πόσο διαφέρει τό πνευματικό
άπό τό κοσμικό!

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Σωστή τοποθέτηση απέναντι στην αδικία

- Γέροντα, όταν με αδικούν, ή καρδιά μου σκληραίνει.
- Για νά μη σκληραίνη, ποτέ να μή σκέφτεσαι ότι φταίει ή πόσο φταίει ό άλλος πού σέ
αδικεί, άλλα πόσο φταις εσύ. Βλέπεις, όταν οι άνθρωποι μαλώνουν μεταξύ τους, όλοι τους
λένε ότι έχουν δίκαιο, μόνον πού παίρνουν περισσότερο δίκαιο άπ' όσο δικαιούνται, γι' αυτό καί
διαφωνούν  συνέχεια.  Πηγαίνουν  στην  αστυνομία  π.χ.,  καί  ό  καθένας  λέει: με  έδειρε  ό
τάδε - δεν λέει πόσο τον έδειρε αυτός! - καί τού κάνει μήνυση.
Άν σκεφτόμασταν ότι ό πιο αδικημένος είναι ό Χριστός, θά δεχόμασταν με χαρά τήν αδικία.
Ένώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη άπό πολλή αγάπη καί κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά
τής Παναγίας. Ύστερα, τριάντα χρόνια έζησε αθόρυβα. Άπό δεκαπέντε μέχρι τριάντα χρόνων
δούλευε  μαραγκός  στους  Εβραίους.  Καί  τί  εργαλεία  είχαν  τότε;  Ξύλινα  πριόνια
χρησιμοποιούσαν, μέ κάτι καβίλιες ξύλινες. Τού έδιναν καί κάτι σανίδια... καί Τού έλεγαν:
Φτιάξε αυτό, φτιάξε εκείνο.... Καί πώς νά τά πλανίση; Πλανίζονταν μ' εκείνα τά γύφτικα
σίδερα, πού χρησιμοποιούσαν τότε γιά πλάνες; Ξέρεις τί ζόρικα είναι; Άντε ύστερα, τρία χρόνια
ταλαιπωρία!  Ξυπόλυτος  να  πηγαίνη  από  έδώ-άπό  εκεί,  γιά  νά  κηρύττη!  Θεράπευε
αρρώστους,  μέ  λάσπη  άνοιγε  τά  μάτια  των  τυφλών,  καί  αυτοί  ζητούσαν  πάλι  σημεία.
Έβγαζε  τά  δαιμόνια  άπό  τους  δαιμονισμένους,  άλλα  δυστυχώς  οι  αχάριστοι  άνθρωποι  Του
έλεγαν  πώς  είχε  δαιμόνιο!  Καί  ενώ  τόσοι  είχαν  μιλήσει  καί  προφητεύσει  γι'  Αυτόν,  τόσα
θαύματα έκανε, καί τελικά όνειδισμούς, σταύρωμα.

Συγκατάθεση στον λογισμό

- Γιατί, Γέροντα, μου περνούν στο μοναστήρι διάφοροι κακοί λογισμοί, ενώ στον κόσμο
δέν γινόταν αυτό; Έγώ τους επιτρέπω;
- Όχι,  ευλογημένη!  Άσ'  τους  να  ερχωνται  και  νά  φεύγουν.  Μήπως  τα  αεροπλάνα  πού
περνούν πάνω από το μοναστήρι και σου χαλούν τήν ησυχία σέ ρωτούν; Έτσι και αυτοί οι
λογισμοί.  Μήν  απελπίζεσαι.  Αυτοί  οι  λογισμοί  είναι  κανοναρχίσματα  τού  διαβόλου.  Είναι σαν τα διαβατάρικα πουλιά πού, όταν πετούν στον ουρανό, είναι πολύ όμορφα νά τά χαζεύης.
Αν  όμως  κατεβούν  και  κάνουν  φωλιά  στό  σπίτι  σου,  μετά  κάνουν  πουλάκια,  και  τά
πουλάκια λερώνουν.
- Γιατί όμως, Γέροντα, νά μού ερχωνται τέτοιοι λογισμοί;
- Αυτήν τήν δουλειά τήν κάνει ό πειρασμός. 'Αλλά υπάρχει  μέσα  σου και  κατακάθι  δεν
έγινε ακόμη ή κάθαρση. Εφόσον όμως εσύ δέν τους δέχεσαι, δέν έχεις ευθύνη. Άφησε τά
σκυλιά  νά  γαυγίζουν.  Μήν  τους  ρίχνης  πολλές  πέτρες.  Γιατί,  όσο  τους  ρίχνεις  πέτρες,
συνεχίζουν  νά  γαυγίζουν  και  άπό  τις  πολλές  πέτρες  θά  χτίσουν  μοναστήρι  ή  σπίτι,
ανάλογα..., και ύστερα δύσκολα να το γκρεμίσης.
- Δηλαδή, Γέροντα, πότε γίνεται συγκατάθεση στους λογισμούς;

Συζήτηση μέ τους λογισμούς

- Γέροντα, όταν έρχεται ένας λογισμός υπερήφανος, υποφέρω.
- Τον κρατάς μέσα σου;
-Ναί.
- Γιατί τον κρατάς; Νά του κλεινής την πόρτα. Άμα τον κρατάς μέσα σου, ζημία έχεις. Έρχεται
ό λογισμός σαν τον κλέφτη, του ανοίγεις την πόρτα, τον βάζεις μέσα, πιάνεις κουβέντα μαζί του,
και μετά εκείνος σε κλέβει. Με τον κλέφτη πιάνει κανείς κουβέντα; Όχι μόνον κουβέντα δέν
πιάνει, αλλά κλειδώνει την πόρτα, γιά νά μην μπή μέσα. Μπορεί ακόμη καί νά μή συζήτησης
μαζί  του,  αλλά  γιατί  νά  τον  άφήσης  νά περάση;  Ας  πούμε  ένα παράδειγμα  δέν  λέω  ότι  έχεις
τέτοιους λογισμούς, αλλά άς υποθέσουμε ότι σου έρχεται ένας λογισμός ότι μπορούσες νά είσαι
εσύ Γερόντισσα. Εντάξει, ήρθε ό λογισμός. Μόλις ερθη, πες στον εαυτό σου: πολύ καλά θέλεις νά
είσαι  Γερόντισσα;  γίνε  πρώτα  στον  εαυτό  σου  Γερόντισσα,  οπότε  αμέσως  κόβεις  την
συζήτηση.  Τί,  με  τον  διάβολο  θά  συζητάμε;  Βλέπεις,  όταν  ό  διάβολος  πήγε  νά  πειράξη  τον
Χριστό, Εκείνος του είπε: ­Ύπαγε οπίσω μου, σατανά. Άφου ό Χριστός είπε στον διάβολο:
άντε πήγαινε..., έμεϊς τί νά συζητάμε;

Να βάζουμε ερωτηματικά στους λογισμούς υπόνοιας

- Γέροντα, τί βοηθάει να διώχνω τους λογισμούς υπόνοιας;
- Όλα είναι  πάντα  έτσι,  όπως  τά  βλέπεις;  Να  βάζης  πάντα  ενα  ερωτηματικό  σέ  κάθε
λογισμό  σου,  μιά πού όλα  τά  βλέπεις συνήθως αριστερά, καθώς επίσης  και άπό κανέναν
καλό  λογισμό  γιά  τους  άλλους,  γιά  νά  μην  άμαρτάνης  με  τις  κρίσεις  σου.  Αν  βάζης  δύο
ερωτηματικά, είναι πιο καλά. Αν βάζης τρία, είναι ακόμη καλύτερα. Έτσι κι εσύ ειρηνεύεις και
ωφελείσαι,  άλλα  και  τον  άλλον  ωφελείς.  Αλλιώς,  μέ  τον  αριστερό  λογισμό  νευριάζεις,
ταράζεσαι  και  στενοχωριέσαι,  οπότε  βλάπτεσαι  πνευματικά.  Όταν άντιμετωπίζης  ό,τι
βλέπεις  μέ  καλούς  λογισμούς,  μετά  άπό  λίγο  καιρό  θά  δής  ότι  όλα  ήταν  πράγματι  έτσι,
όπως  τά  είδες  μέ  καλούς  λογισμούς.  Θά  σοϋ  πώ  ενα  περιστατικό,  γιά  νά  δής  τί  κάνει  ό
αριστερός  λογισμός.  Μιά  μέρα  ήρθε  στο  Καλύβι  ένας  μοναχός  και  μου  λέει:  Ό  Γέρο-
Χαράλαμπος είναι μάγος έκανε μαγικά. Τί λές, μωρέ χαμένε; Δεν ντρέπεσαι;, του λέω.
Ναι, μου λέει,  τόν  είδα  μια  νύχτα  με  φεγγάρι  πού έκανε  "μ,  μ,  μμμ..."  και  έχυνε  μέ  μια
νταμιτζάνα  κάτι  μέσα  στα  κλαδιά.  Πάω  μια  μέρα  και  βρίσκω  τόν  Γέρο-Χαράλαμπο.  ¨Τί
γίνεται, Γέρο-Χαράλαμπε; του λέω. Πώς τα περνάς; Τί κάνεις; Κάποιος σέ είδε πού ερριχνες
εκεί μέσα στα βάτα κάτι μέ μια νταμιτζάνα και έκανες "μ, μ, μμμ...". ¨Ήταν κάτι κρίνα μέσα
στά  ρουμάνια,  μου  λέει,  και  πήγα  νά  τά  ποτίσω. Έλεγα  "Χαίρε,  Νύμφη  ανύμφευτε!"-και
ερριχνα  λίγο  νερό  στο  ένα  κρίνο  "Χαίρε,  Νύμφη  άνύμφευτε!"  και  ερριχνα  λίγο  νερό  στο
άλλο...  Γέμιζα  πάλι  την  νταμιτζάνα,  ξαναέρριχνα.  Βλέπεις;  Και  ό  άλλος  τόν  πέρασε  γιά
μάγο!

Η κάθαρση του νου και της καρδιάς

- Γέροντα, πώς έρχεται ή κάθαρση του νου και της καρδιάς;
- Σάς έχω πει οτι, για να εξαγνισθούν ό νους και ή καρδιά, δεν πρέπει ό άνθρωπος νά δέχεται
τους πονηρούς λογισμούς πού του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ό ίδιος νά σκέφτεται πονηρά.
Νά προσπαθη νά βάζη πάντα καλό λογισμό, νά μη σκανδαλίζεται εύκολα και νά βλέπη μέ επιείκεια
και  αγάπη  τά  σφάλματα  των  άλλων.  Όταν  πληθαίνουν  οι  καλοί  λογισμοί,  ό  άνθρωπος
εξαγνίζεται  ψυχικά,  κινείται  μέ  ευλάβεια,  ειρηνεύει,  και  ή  ζωή  του  είναι  Παράδεισος.
Διαφορετικά, τά βλέπει όλα μέ καχυποψία και γίνεται ή ζωή του κόλαση. Μόνος του κάνει την ζωή του
κόλαση.
Χρειάζεται  νά  εργασθούμε  γιά  την  κάθαρση. Μπορεί νά  αναγνωρίζουμε τά  χάλια  μας,
άλλα αυτό δεν άρκεί. Αν δεν δεχώμαστε πονηρούς λογισμούς και οι ίδιοι δεν σκεφτώμαστε
πονηρά, άλλα  γιά ο,τι  μας  λένε,  γιά  ό,τι  βλέπουμε, βάζουμε καλό λογισμό, θά καθαρίσουν ό
νους  και  ή  καρδιά.  Ό  πειρασμός  βέβαια  δεν  θά  σταματήση  νά  μας  στέλνη  άπό  κανένα
πονηρό τηλεγράφημα. Καί νά απαλλαγούμε άπό τους δικούς μας λογισμούς, του διαβόλου
τά πειράγματα θά υπάρχουν, άλλα δεν θά κολλούν, αν είναι καθαρή ή καρδιά.
- Γέροντα, ή προσευχή δεν βοηθάει στην κάθαρση τού νού;

Η καλλιέργεια των καλών λογισμών

- Γέροντα, οί καλοί λογισμοί έρχονται μόνοι τους ή πρέπει να τους καλλιεργώ;
- Πρέπει  να  τους  καλλιεργής. Να παρακολουθης τόν  εαυτό  σου,  να  τόν  έλέγχης  και  να
προσπαθής,  όταν  ό  εχθρός  σου  φέρνη  κακούς  λογισμούς,  να  τους  διώχνης  και  να  τους
αντικαθιστάς με καλούς λογισμούς. Όταν αγωνίζεσαι έτσι, θά καλλιεργηθή ή διάθεση σου
και  θα  γίνη  καλή.  Τότε  ό  Θεός, βλέποντας την  καλή σου διάθεση, θά συγκαταβή και θά σε
βοηθήση, οπότε οί κακοί λογισμοί δεν θά βρίσκουν μέσα σου τόπο. Θά φεύγουν και θά εχης
πλέον φυσιολογικά καλούς λογισμούς. Θά απόκτησης μιά συνήθεια προς τό καλό, θά ερθη
ή καλωσύνη στην καρδιά σου, και τότε θά φιλόξενης μέσα σου τόν Χριστό. Αυτό όμως δεν
γίνεται από την μιά μέρα στην άλλη χρειάζεται χρόνος και συνεχής αγώνας, γιά νά λάβη ή ψυχή
τόν στέφανο της  νίκης.  Τότε  πιά  ό πόλεμος εξαλείφεται  γιά  πάντα,  διότι  οί  πόλεμοι  είναι
ξεσπάσματα  εσωτερικής  ακαταστασίας,  πού  τήν  εκμεταλλεύονται  οί  προπαγάνδες  τών
εχθρών.

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Παραίνεση των αγίων πατέρων για προκοπή στην τελειότητα

Είπε κάποιος Γέροντας: «Άνθρωπέ μου, για σένα γεννήθηκε ο Χριστός, γι’ αυτό ήρθε ο Υιός του Θεού, για να σωθείς εσύ. Και έγινε παιδί, και μεγάλωσε ως άνθρωπος, ενώ ήταν Θεός. Κάποια φορά έκανε τον αναγνώστη, πήρε το ιερό βιβλίο μες στη συναγωγή και διάβασε: "Το Πνεύμα του Κυρίου είναι και μένει σε μένα, γιατί μ’ αυτό με έχρισε". Άλλη φορά ως υποδιάκονος έκαμε φραγγέλιο από σχοινί και τους έβγαλε όλους έξω από το ιερό και τα πρόβατα και τα βόδια και όλα τα’ άλλα. Άλλοτε πάλι ως διάκονος, ζώστηκε την πετσέτα και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, δίνοντας εντολή να πλένουν κι αυτοί τα πόδια των αδελφών τους, ως Ιερέας, κάθησε ανάμεσα στους ιερείς και δίδασκε τον λαό. Κι άλλη φορά ως επίσκοπος, πήρε άρτο, τον ευλόγησε και τον έδωσε στους μαθητές του. Μαστιγώθηκε εξαιτίας σου και σύ γι’ αυτόν δεν σηκώνεις ούτε μια προσβολή, ενταφιάστηκε και αναστήθηκε ως Θεός. Όλα για μας με τη σειρά, το ένα κατόπιν του άλλου τα υπέστη, για να μας σώσει. Ας είμαστε λοιπόν νηφάλιοι, ας είμαστε άγρυπνοι, ας περνούμε τον καιρό μας προσευχόμενοι, ας κάνουμε όσα είναι ευάρεστα σ’ Αυτόν».

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Ή πνευματική ζωή στον λογισμό βασίζεται

- Διάβασα,  Γέροντα,  οτι  οι  Έλληνες στον  Ιταλικό  πόλεμο  πρώτα  προσπαθούσαν νά
χαλάσουν τά οχυρά του εχθρού και υστέρα έκαναν επίθεση.
- Και  ό  διάβολος  τό  ίδιο  κάνει.  Όπως δηλαδή  ό  εχθρός,  πριν  κάνη  επίθεση  μέ  τό
πυροβολικό, βομβαρδίζει με την αεροπορία τά οχυρά, γιά νά τά σπάση, έτσι και ό διάβολος
πρώτα βομβαρδίζει μέ λογισμούς τον άνθρωπο και ύστερα του επιτίθεται. Αν δέν χαλάση
τον  λογισμό  τοϋ άνθρωπου, δέν επιτίθεται, γιατί  ό άνθρωπος αμύνεται  μέ  τον  καλό  λογισμό
είναι στο αμπρί του!
Ό αριστερός λογισμός είναι ξένο σώμα και πρέπει ό άνθρωπος νά προσπαθήση νά τό
άποβάλη.  Αυτόν  τον  αγώνα  όλοι έχουμε  τήν  δύναμη  νά  τον  κάνουμε.  Κανένας  δέν
δικαιολογείται  νά  πή  οτι  είναι  αδύνατος και  δέν μπορεί νά τον κάνη. Δέν είναι κασμάς ούτε
βαριά,  γιά  νά  μήν  μπορή  νά  τά  σηκώση,  επειδή  τρέμουν  τά  χέρια  του.  Δέν  τό  βλέπω
δύσκολο,  τό  νά  τά παίρνουμε όλα δεξιά.  Γιατί  νά εξετάσω λ.χ.  τήν  ιδιοτροπία  του  άλλου;
Μπορεί  στην  πραγματικότητα  αυτό  πού  κάνει  νά  μήν  είναι  ιδιοτροπία,  άλλα  νά  τό  κάνη
επίτηδες, γιά νά ταπεινωθή.

Μέ την υπακοή όλα ξεπερνιούνται

- Γέροντα, πώς μπορεί νά βοηθηθή κανείς, όταν νομίζη ότι πάσχει άπό κάτι;
- Γιά νά βοηθηθή, πρέπει νά έχη πνευματικό,  νά τού έχη εμπιστοσύνη καί νά  τού κάνη
υπακοή. Θά πή τόν λογισμό του καί εκείνος θά τού πή: Σ' αυτό μή δίνης σημασία, εκείνο
πρόσεξε  το  κ.λπ.  Αν  δέν  εχη  εμπιστοσύνη  και  δεν  υπάκουη,  δεν  μπορεί  να  του  φύγη  ό
λογισμός. Ξέρεις τί είναι  νά σου ζητουν βοήθεια και νά  μην κάνουν  τίποτε  οί ίδιοι; Ένας νέος
πού  ζή  ακατάστατα,  έχει  ψυχολογικά  προβλήματα  και  ταλαιπωρείται,  άρχεται  με  κάτι  μάτια
κατακόκκινα από το τσιγάρο και ζητάει νά τον βοηθήσω. Έχει και μιά ψευτοευλάβεια, ζητάει
νά του δώσω την εικόνα από το τέμπλο, γιά ευλογία, και μπαίνει μέσα στο Κελλί με το τσιγάρο!
Βρέ, του λέω, τά μάτια σου άπό το τσιγάρο έγιναν κατακόκκινα σάν τοϋ λυσσασμένου σκυλιού.
Ούτε  γέροι  δεν  καπνίζουν  εδώ  μέσα.  Έγώ  λιβανίζω  εδώ  πέρα.  Το  δικό  του  αυτός.  Έρχεται,
ζητάει βοήθεια και δέν βγαίνει άπό τον λογισμό του. Γιατί δεν με κάνεις καλά;, μου λέει. Θέλει
νά γίνη καλά με μαγικό τρόπο, χωρίς ό ίδιος νά κάνη καμμιά προσπάθεια. Έσύ δέν είσαι γιά
θαϋμα,  του  λέω.  Δέν  έχεις  τίποτε.  Πιστεύεις  στον  λογισμό  σου.  Αν  έκανε  υπακοή,  θά
βοηθιόταν. Έχω προσέξει ότι όποιος ακούει, τάκ-τάκ προχωράει και πάει καλά. Και αυτός και
οί δικοί του μετά είναι ήσυχοι.

Οί κατά φαντασίαν άσθενείς

Μεγαλύτερη αρρώστια είναι τό νά πιστέψη ό άνθρωπος στον λογισμό του ότι έχει κάποια
αρρώστια.  Ό  λογισμός  αυτός  τού  δημιουργεί  άγχος,  τον  κάνει  νά  στενοχωριέται,  νά  μήν  εχη
όρεξη γιά φαγητό, νά μήν μπορή νά κοιμηθή, νά παίρνη φάρμακα, και τελικά αρρωσταίνει, ενώ
ήταν καλά. Νά είναι άρρωστος κανείς και να κάνη θεραπεία, αυτό το καταλαβαίνω άλλα νά
είναι υγιής καί νά νομίζη ότι είναι άρρωστος και νά άρρωσταίνη στά καλά καθούμενα, αυτό
είναι... Ένας λ.χ., ενώ έχει και σωματική καί πνευματική δύναμη, δεν μπορεί νά κάνη τίποτε,
γιατί έχει πιστέψει στον λογισμό πού τοϋ λέει ότι δεν είναι καλά, με αποτέλεσμα νά σβήνη
σωματικά καί πνευματικά. Δεν είναι ότι λέει ψέματα. Αν ό άνθρωπος πιστέψη ότι κάτι έχει,
πανικοβάλλεται, τσακίζεται, καί δεν έχει μετά κουράγιο νά κάνη τίποτε. Έτσι αχρηστεύεται
χωρίς λόγο.

Οί ιδιοτροπίες ξεκινούν άπό τόν λογισμό

- Γέροντα, αυτός πού σιχαίνεται, γιατί το παθαίνει;
- Πές μου, εσύ τί σιχαίνεσαι;
- Ολα τά σιχαίνομαι.
-Τότε όλα σ' εσένα θά ερχωνται! Και τά σκουλήκια στά φρούτα ή στά όσπρια και καμμιά
τρίχα στο ψωμί κ.λπ.
- Έτσι γίνεται, Γέροντα!
- Δόξα Σοι ο Θεός! Βλέπεις πόσο σε βοηθάει ο Θεός γιά να τό ξεπεράσης;
- Από τον λογισμό δεν ξεκινάει, Γέροντα, αυτό; Άς ποϋμε ότι βρήκε ή αδελφή μια τρίχα.
Άς τήν βγάλη στην άκρη.
- Αυτό είναι ευλογία! Δώσ' την σ' εμένα, να τήν πάρω έγώ ευλογία!... Άχ! Θυμάμαι, μια
φορά στό Σινά πηγαίναμε κάπου μέ έναν μοναχό και του έδωσα δυό ροδάκινα. Τον βλέπω,
δέν τά τρώει. Ήθελε να πάη να τα πλύνη, γιά νά τά φάη, και τά κρατούσε στα χέρια, μήν τά
βάλη στην τσέπη καί κολλήσουν μικρόβια καί άπό τήν τσέπη! Ό αδελφός του πού είχε οκτώ
παιδιά μού έλεγε: Περισσότερο σαπούνι ξοδεύει αυτός, γιά νά πλύνη τά χέρια του, παρά ή
γυναίκα μου μέ τά οκτώ παιδιά πού πλένει!. Καί νά δήτε τί έπαθε! Έκεί στό Σινά έδιναν σέ
κάθε  καλόγερο  καί  έναν Βεδουίνο,  γιά  νά  τον  έξυπηρετή,  νά  του  πηγαίνη  τό  φαγητό  κ.λπ.  Ό
Βεδουίνος πού έδωσαν  σ'  αυτόν  ήταν  ό  πιο βρώμικος άπ' όλους. Κατάμαυρος! Μύριζαν τά
ρούχα  του,  μύριζε  ολόκληρος.  Μιά  εβδομάδα  έπρεπε  νά  τον  βάλης  στό  μουσκιό,  γιά  νά
καθαρίση! Τά χέρια του ήταν..., μήν τά ρωτάς! Έπρεπε νά τά ξύσης μέ τήν σπάτουλα! Έν τω
μεταξύ, όταν έπιανε τό τσανάκι, γιά νά του πάη τό φαγητό, έβαζε τά δυό του δάχτυλα μέσα. Φύγε, φύγε..., του φώναζε εκείνος, μόλις τον έβλεπε. Τελικά αυτός ό μοναχός ούτε δυό
εβδομάδες δέν κάθησε στό Σινά έφυγε.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Πως ο Γέροντας Παΐσιος με έβγαλε από το αδιέξοδο

Το 1992 υπηρετούσα σε μια Μονάδα του Έβρου και διέμενα στο Διδυμότειχο. Την εποχή εκείνη η σύζυγός μου, Μαρία, ήταν έγκυος στο δεύτερο παίδι και διένυε τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Το θετικό αποτέλεσμα ενός τέστ ελέγχου αντισωμάτων ερυθράς, μας αναστάτωσε.
Μετά από μερικές ήμερες η επανάληψη του τέστ, σε άλλο μικροβιολογικό εργαστήριο, επιβεβαίωσε εκ νέου ότι η σύζυγός μου είχε νοσήσει από ερυθρά, ενώ εγκυμονούσε. Να σημειωθεί ότι κατά την πρώτη εγκυμοσύνη, πριν από 3 χρόνια περίπου, το αποτέλεσμα του τέστ αντισωμάτων ερυθράς ήταν αρνητικό. Όπως ήταν επόμενο απευθύνθηκα σε ιατρούς γυναικολόγους, πού εμμέσως μας προέτρεπαν σε διακοπή κυήσεως, δεδομένου ότι ο ιός της ερυθράς προσβάλλει τα μάτια, τα αυτιά και τον εγκέφαλο του εμβρύου. Οι στατιστικές συνηγορούσαν ότι υπήρχαν πιθανότητες στο 80% - 85% το παίδι πού θα γεννιόταν να είναι τυφλό, κωφάλαλο ή και με διανοητική στέρηση. Με όλα αυτά πού άκουγα είχα χάσει πραγματικά τον ύπνο μου, ενώ προσπαθούσα να μη μεταφέρω στη σύ­ζυγό μου τις αγωνίες μου, για να μην επιβαρύνω την κατάστασή της.
Τον Αύγουστο του '92 πήρα μετάθεση από τον Έβρο στη Μυτιλήνη (ιδιαίτερη πατρίδα μου). Η σύζυγός μου είχε φύγει 10 ημέρες περίπου νωρίτερα για να μπο­ρέσω να μαζέψω την οικοσκευή μας.
Ήταν Παρασκευή προς Σάββατο και ενώ κοιμόμουν είδα στον ύπνο μου έναν Γέροντα ρασοφόρο να με προσκαλεί πάραυτα, να πάω στο Άγιον Όρος. Μέχρι τότε δεν είχα ποτέ επισκεφθεί, αλλά και ούτε γνώριζα το δρομολόγιο πού έπρεπε να ακολουθήσω για να φτάσω εκεί. Η απάντηση πού του έδωσα μέσα στον ύπνο μου ήταν: «Μα δεν ξέρω πώς να πάω», και μου απαντά: «Έλα, θα σε οδηγήσω εγώ». Τρόμαξα, ξύπνησα και νόμισα ότι τον έβλεπα μπροστά μου. Άναψα τα φώτα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Μονολόγησα, «δεν βαριέσαι, όνειρο είναι» και έκλεισα το φως για να συνεχίσω τον ύπνο μου. Πέρασε λίγη ώρα και είδα ξανά τον ίδιο Γέροντα να με προσκαλεί να πάω στο Άγιον Όρος. Ξαφνιάστηκα και φοβήθη­κα. Άναψα αμέσως τα φώτα, αλλά δεν είδα τίποτα. Κάθισα στο κρεββάτι μου και κοί­ταξα το ρολόι μου πού έδειχνε περασμέ­νες 02:00 η ώρα. Προβληματίστηκα και δεν ήξερα τινά κάνω. Να ξεκινήσω από το Διδυμότειχο να πάω στο Άγιον Όρος και ποιο δρομολόγιο να ακολουθήσω. Ξημέ­ρωνε Σάββατο και έπρεπε να ενημερώσω το νέο Διοικητή, πού αναλάμβανε για τις υποχρεώσεις της Μονάδας. «Να ξεκινήσω νά φύγω κρυφά χωρίς να τον ενημερώσω και αν με αναζητήσουν τί θα πω;». Όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα βασάνι­ζαν το μυαλό μου.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Η εμπιστοσύνη στον λογισμό δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα

- Γέροντα, όταν κάποιος εχη τόν λογισμό ότι όλοι ασχολούνται μ' αυτόν κ.λπ., πώς θά
τόν διώξη;
- Αυτό  είναι  του  πειρασμού  πού  πάει  νά  τόν  άρρωστήση.  Νά  άδιαφορήση,  νά  μήν
πιστεύη καθόλου σ' αυτόν  τόν λογισμό. Ένας λ.χ. πού έχει καχυποψία, άν δη έναν γνωστό
του νά μιλάη σιγά σέ έναν άλλον, σκέφτεται: γιά μένα λέει δέν το περίμενα άπ' αυτόν!, ενώ
εκείνοι γιά άλλο θέμα συζητούν. Και άν δέν προσέξη, εξελίσσεται σιγά-σιγά καί πού φθάνει!
Νομίζει  ότι τόν  παρακολουθούν,  ότι τόν  καταδιώκουν.  Ακόμη  καί  άν  εχη  συγκεκριμένα
στοιχεία ότι οι άλλοι ασχολούνται μ' αυτόν, νά ξέρη ότι καί αυτά ό ίδιος ο εχθρός τά έχει
ταιριάξει έτσι, γιά νά τόν πείση. Καί πώς τά συνδυάζει ό διάβολος!
Γνωρίζω  έναν  νέο  πού,  ενώ  είναι  εξυπνότατος,  πιστεύει  στον  λογισμό  του  πού  του
λέει  ότι  δεν  είναι  ισορροπημένος.  Με  το  να  δέχεται  τους  λογισμούς  πού  του  φέρνει  τό
ταγκαλάκι, τού έχουν δημιουργηθη ένα σωρό κόμπλεξ. Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, έχει
λειώσει  τους  γονείς  του.  Ό  Θεός  τού  έδωσε  δυνάμεις  και  χαρίσματα,  άλλα  όλα  του  τά αχρηστεύει ό εχθρός, καί έτσι βασανίζεται καί αυτός καί οί άλλοι. Δεν μπορώ νά καταλάβω
γιατί  τους  δέχονται  αυτούς  τους  ταγκαλακίστικους  λογισμούς  καί  κάνουν  την  ζωή  τους
βασανισμένη, τά βάζουν καί με τον Θεό, πού τόσο πολύ μας ευεργετεί καί μας αγαπάει. Όσα
καί εάν πής σε έναν τέτοιον άνθρωπο, δέν ωφελεί. Έάν δέν πάψη νά πιστεύη τους λογισμούς πού
του φέρνει ό εχθρός, μόνον πού θά κουράζεσαι.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Οι αλλοιώσεις στην πνευματική ζωή Κοινοποίηση

Ερ.: Γέροντα, εκτός από αυτά πού μάς είπατε, τί άλλο πρέπει να κάνωμε όταν έλθουν αυτές οι αλλοιώσεις στην πνευματική ζωή;

Απ.: Είπα και προηγουμένως ότι ο άνθρωπος οφείλει να μάθη την τέχνη του πολέμου. Το κεντρικότερο από όλα φυσικά, όπως ο Ιησούς μάς ετόνισε, είναι η υπομονή. «Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται» και «εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τάς ψυχάς υμών» Γιατί η υπομονή είναι αυτή πού θα δείξη την πραγματικότητα. Επειδή οι αλλοιώσεις, πού είναι ανιούσες και κατιούσες καταστάσεις, δεν είναι πραγματικές. Ούτε η ανιούσα, ούτε η κατιούσα κατάστασι είναι πραγματική, ούτε το κύμα της Χάριτος πού υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και τον δροσίζει και τον παρηγορεί, είναι μόνιμο, αλλά ούτε η απόγνωσι και η ξηρασία πάλι είναι μόνιμα. Την ποιότητά τους θα την εύρωμε μόνο με την μακροθυμία, η οποία λέγεται υπομονή. Συνηθίζοντας κανείς να υπομένη, περιμένει το έλεος του Θεού πού θα έλθη και θα τον πληροφόρηση.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Η εμπιστοσύνη στον λογισμό


- Γέροντα, όταν θυμώνω, γίνομαι σάν χείμαρρος δεν μπορώ να συγκρατηθώ.
- Γιατί να μην μπορής να συγκρατηθής;
- Γιατί πιστεύω στον λογισμό μου.
- Έ, τότε έχεις δικό σου πιστεύω, δικό σου σύμβολο πίστεως!... Ό εγωισμός φταίει. Νά
μη δικαιολογής τον λογισμό σου. Έναν μπανταλό λογισμό, μόνη σου νά τον πετάς, νά μην
τον δέχεσαι.
- Και πώς θά καταλάβω ότι ένας λογισμός είναι μπανταλός;
- Έ,  άν δεν καταλαβαίνης, νά τον λες στην Γερόντισσα καί, τάκ, νά τον πετάς, κάνοντας
υπακοή σε ο,τι σου πή. Το νά εμπιστεύεται ένας πνευματικός άνθρωπος στον λογισμό του
είναι αρχή πλάνης. Σκοτίζεται το μυαλό του άπό τήν υπερηφάνεια και μπορεί νά πλανηθή.
Καλύτερα νά τρελλαθή, γιατί τότε θά εχη ελαφρυντικά.

Πότε φταίμε γιά τους βλάσφημους λογισμούς

- Γέροντα, όταν έχω προσβολή βλάσφημου λογισμού χωρίς συγκατάθεση δική μου, φταίω;
- Αν στενοχωρεθής καί δεν τόν δεχθής, δεν είναι τίποτε.
- Γέροντα, πότε φταίει κανείς για έναν βλάσφημο λογισμό;
- Αν  δεν  στενοχωριέται  πού  έχει  τέτοιον  λογισμό  καί  κάθεται  καί  τον  συζητάη,  τότε
φταίει.  Καί  όσο θα  δέχεται  τους  βλάσφημους  λογισμούς,  τόσο  θα  δέχεται  την  ταραχή  τού
διαβόλου. Γιατί, όταν του περνά ένας βλάσφημος λογισμός καί τον εξετάζη καί τον συζητάη μέ
τό μυαλό του, δέχεται έναν μικρό δαιμονισμό.
- Καί πώς θα φύγουν, Γέροντα, τέτοιοι λογισμοί;
- Αν  στενοχωριέται  κάποιος,  όταν  τοΰ  ερχωνται  τέτοιοι  λογισμοί  καί  δεν  τους  συζητάη,
θά  κόβωνται  μόνοι  τους,  γιατί  δέν  θά  τροφοδοτούνται.  Δένδρο  πού  δέν  ποτίζεται,  θά
ξεραθή.  Άπό  την στιγμή  όμως  πού  κάποιος  εύχαριστηθή  μ'  αυτούς,  έστω  καί  λίγο,  τους
τρέφει, ποτίζεται ό παλαιός άνθρωπος καί δύσκολα θά ξεραθούν.
- Γέροντα, μερικές φορές δέχομαι τους βλάσφημους λογισμούς, συγκατατίθεμαι, καί
μετά τό καταλαβαίνω, άλλα δέν μπορώ νά τους διώξω.

Περιφρόνηση στους βλάσφημους λογισμούς

- Γέροντα, ό Άββάς Ισαάκ λέει ότι νικάμε τά πάθη ­διά της ταπεινώσεως, και όχι διά
της περιφρονήσεως. Ή περιφρόνηση ενός πάθους και ή περιφρόνηση των βλάσφημων
λογισμών είναι το ίδιο;
- Όχι, ή περιφρόνηση ενός πάθους έχει υπερηφάνεια, αυτοπεποίθηση καί, το χειρότερο,
δικαιολογία. Δικαιολογείς δηλαδή τον εαυτό σου καί δέν δέχεσαι το πάθος σου. Είναι σαν
νά λές: δέν είναι δικό μου αυτό το πάθος, δέν έχει σχέση μ' εμένα, και δέν αγωνίζεσαι νά απαλ-
λαγής από αυτό. Τους βλάσφημους λογισμούς όμως πρέπει νά τους περιφρονούμε, γιατί, όπως
είπα, δέν είναι δικοί μας, άλλα του διαβόλου.
- Όταν υποκρίνεται κανείς μπροστά στους άλλους ότι έχει ένα πάθος, π.χ. όταν κάνη
τον γαστρίμαργο, εμπαίζει τον διάβολο;
-Τότε υποκρίνεται μέ τήν καλή υποκρισία δέν είναι ότι εμπαίζει τον διάβολο. Εμπαίζεις
τον διάβολο, όταν σού φέρνη βλάσφημους λογισμούς κι εσύ ψάλλεις.
''Στις 12 Ιουλίου (νέο ημερολόγιο) του 1994, στις 11:30 τη νύχτα, την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή! Κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος. Το απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο Γέροντας είχε περάσει στην αιωνιότητα.''